Het Metaal in je Mond
door Dr K. Hajikakou Bsc BDS LDS RCS(Eng) DIHom LFHom (Dent) Dip Clin Hypnosis PGCE
Dr Hajikakou heeft een homeopatische, amalgaamvrije, praktijk in Rye, East Sussex.
Inleiding
Dit artikel kijkt naar de gevolgen van tandmateriaal op de gezondheid van het individu. Er worden veel tandmaterialen gebruikt om gebroken tanden te herstellen. De belangrijkste criteria die door tandmateriaalexperten gehanteerd worden zijn de fysieke karakteristieken, oftewel coëfficiënten van uitzetting en samentrekking, sterkte en drukbestendigheid. Er wordt weinig, of geen, aandacht besteed aan de biologische gevolgen van deze materialen. In het bijzonder blijkt nu dat metalen, die gebruikt worden om tanden te herstellen, diepgaande gevolgen kunnen hebben op de fysieke, mentale en spirituele gezondheid van de patiënten. Het tegenwoordig gebruikte niet-metaal of wit vullingmateriaal, samengesteld en porseleinachtig, lijkt tot op heden een veiliger alternatief te zijn. De grootste nadruk van dit artikel zal liggen op amalgaam, maar er zal ook ingegaan worden op de metalen die voor kronen (kapjes) gebruikt worden.
Het verbreden van het terrein van de giftigheid van tanden omvat ook zaken waarop ik hier niet kan ingaan, zoals producten voor tandhygiëne, zoals tandpasta, antiseptisch mondwater, indrukmateriaal, rubberen producten en acrylhars, gebruikt voor een gebit, en medicijnen voor het wortelkanaal. De gevolgen van ioniserende straling van röntgenapparaten voor tanden hoort er ook bij, om nog maar te zwijgen over fluor, waardoor de pijnappelklier verkalkt en dat zich opstapelt in de hypofyse en een gekende afremmende werking van de schildklier tot gevolg heeft! Het is geen wonder dat Professor Vimy (Professor Orale Geneeskunde, Calgary Universiteit, Canada), met betrekking tot het beroep van tandarts, zei: "Er is nooit zoveel schade aangericht aan zovele mensen door zo weinigen" (Vimy, 2000).
Metalen gebruikt in kronen(kapjes)
In dit land wint goud aan populariteit bij vele tandartsen. Tandgoud is een allooi gemaakt van goud, zilver, koper, palladium, platina en zink. De volgende metalen werden aangetroffen in allooien voor tandreparatie met kronen en bruggen: beryllium, kobalt, cadmium, gallium, nikkel, rhodium, iridium en indium. Jammer genoeg laten deze metalen ionen vrij in het lichaam. Bestaat er bewijs dat metaalionen schade berokkenen? Volgens Professor John Wataha (Professor Orale Rehabilitatie op het Medisch College van Georgia, Augusta, USA), is het antwoord een volmondig ja. In voldoende concentraties en in bepaalde vormen kunnen metaalionen weefsel doden, allergieën veroorzaken, ontstekingsreacties en zelfs kanker opwekken (Wataha, 1999).
Zwelling en irritatie, met roodheid en pijn in het gebied van een metalen kroon, kan zeer goed duiden op een allergische reactie op één of meerdere metalen. Huiduitslag met een periorale verdeling (rond de mond) suggereert ook een allergie die ontstaan is vanuit de tanden. Palladium en nikkel zijn sterk allergene metalen.
Amalgaam vullingen
Alvorens we de gevolgen van kwik bekijken, gaan we eerst naar de elektrische activiteit van amalgaam vullingen. Elke vulling werkt als een batterij (Certosimo, 1996). Omdat de vulling een allooi is en baadt in een elektrolyt, namelijk speeksel, ontstaat er een potentiaal verschil dat ertoe leidt dat er elektrische stroom gegenereerd wordt. Deze stroom is van een grootte die 1000 keer hoger is dan de stroom die door zenuwcellen gegenereerd wordt. Dit kan leiden tot een onderbreking van de zenuwwerking en het vrijkomen van neurotransmitters (Sheppard, 1997). De nabijheid van de hersenen tot de orale amalgaam vullingen kan, bij sommige patiënten, leiden tot neurologische problemen zoals "hersenschimmen" (de onmogelijkheid om helder te denken, en depressie). Vanuit mijn klinische ervaring hebben patiënten gerapporteerd dat ze "een helder hoofd" hadden, alsof een mist was weggetrokken, nadat hun amalgaam vullingen verwijderd waren. Dit effect wordt al snel vastgesteld, tegengesteld aan de giftige gevolgen van kwik waar het langer duurt eer dit opgelost is.
Het veilige protocol dat dient gehandhaafd te worden bij het verwijderen van amalgaam vullingen en de corresponderende homeopathische en voedingsondersteuning wordt hieronder weergegeven.
Wanneer is een vergif geen vergif?
Het antwoord op dit raadseltje is, natuurlijk, als het in je mond zit! Amalgaam (een mengeling van kwik met een ander metaal) of "zilveren" vullingen die zilver, koper, tin, zink en kwik bevatten. Amalgaam vullingen zijn samengesteld uit 50% kwik en zouden bekend moeten staan als kwik vullingen, niet als zilveren vullingen.
Het is ironisch dat afvalamalgaam (buiten het lichaam) bewaard moet worden in een veilige omgeving en dit tengevolge van het vrijkomen van kwikdampen en het mag enkel door firma's met een licentie vernietigd worden. Maar als het in de tanden van mensen gezet wordt dan vormt het zich "wonderbaarlijk" om tot een volledig inert materiaal, dat volledig veilig is! Dat is tenminste de officiële uitleg. "Over het algemeen wordt er aangenomen dat als amalgaam tegenwoordig zou voorgesteld worden als reparatiemateriaal het nooit de goedkeuring van het FDA (Voedsel en Medicijn Administratie) zou krijgen" (Wolfe et al, 1983). De argumenten tegen het gebruik van amalgaam zijn, naar mijn mening, overweldigend.
Amalgaam enkele feiten
Toen ik tandheelkunde studeerde werd mij verteld dat kwik "opgesloten" zat in de vulling en hierdoor niet vrij kon komen. Dit is volledig onjuist (Jones et al, 1983). Kwikdampen komen vrij gedurende de volledige levensduur van de vulling. Omdat kwikdamp kleurloos, reukloos en smaakloos is ontsnapt het onopgemerkt aan de aandacht van de drager van deze vulling. Er worden meer dampen vrijgelaten elke keer dat je kauwt, iets warms drinkt of je tanden poetst. Hoe meer vullingen je hebt, hoe groter het oppervlak van de vullingen, hoe meer damp vrijkomt waaraan je blootgesteld zal worden, en hoe groter het risico voor je gezondheid. De damp wordt snel geabsorbeerd door de longen en het neusslijm en stapelt zich op in gebieden met een hoge stofwisseling, zoals de hersenen, de darmen, de nieren, de lever en het hart. De giftigheid van kwik is goed gedocumenteerd: het is giftiger dan lood en arsenicum samen. De giftigheiddrempel, oftewel het niveau waaronder het veilig beschouwd wordt, werd nooit vastgelegd. De Wereldgezondheids-organisatie verklaart: "Geen enkel niveau van blootstelling aan kwik kan als onschadelijk beschouwd worden". Ze verklaren ook dat tandamalgaam de belangrijkste bron van blootstelling aan kwik is voor het publiek, en bijdraagt tot 84% van de dagelijkse opname:
- kwik uit vullingen (met een gemiddelde van 8) = 17mcg/dag
- kwik uit alle andere bronnen : zeevruchten, lucht en water 2-6 mcg/dag (WHO, 1991)
Autopsiestudies bevestigen dat de hersenen het doelorgaan zijn voor kwik. Het kwikniveau in het hersenweefsel is veel hoger bij patiënten met amalgaam vullingen dan bij patiënten die geen vullingen hebben. Professor Boyd Haley (Professor Biochemie van de Universiteit van Kentucky, USA) heeft de gevolgen van kwik aangetoond op de biochemie van de hersenen. Structuren die bekend staan als microtubulen en gevonden worden in zenuwcellen, die essentieel zijn voor het transport van bestanddelen, samen met de zenuwen worden zwaar beïnvloed door de aanwezigheid van kwik. Dit zou een belangrijke bijdragende factor kunnen zien voor de ziekte van Alzheimer. Haley heeft ook aangetoond dat onder aanwezigheid van cadmium, nog een vaak aanwezige vervuiler, de giftigheid van kwik nog sterk verhoogd wordt. Kwik wordt aangetroffen in structuren die in verband gebracht worden met het geheugen, zoals de hippocampus, amygdala en nucleus basalis.
Experimenten bij schapen en apen tonen duidelijk aan dat als er kwikvullingen aanwezig zijn, het kwik zich nestelt in de hersenen, nieren en lever. De nierwerking, die bepaald wordt door de uitscheiding van albumine (albumine is een normaal bloedproteïne), wordt sterkt verminderd bij dieren die amalgaam vullingen hebben (Vimy et al, 1990). Een ander verontrustend feit is dat kwik via de placenta binnen dringt in de foetus binnen twee dagen nadat het amalgaam geplaatst werd, het stapelt zich op in de hersenen en lever van de foetus (Vimy et al, 1990). Er werd ook aangetoond dat de moedermelk belangrijke niveaus van kwik bevat.
Orale en darmbacteriën kunnen anorganische kwik metaboliseren, oftewel methylkwik, nog een krachtige gifstof. En alsof dit nog niet erg genoeg is werd er aangetoond dat de aanwezigheid van kwik de weerstand van orale en darmbacteriën tegen antibiotica sterk verhoogt binnen twee weken na de plaatsing van het amalgaam (Summers et al, 1993). Ampicilline, tetracycline, streptomycine, erythromycine, kanamycine en chloramphenicol zijn allemaal antibiotica waarvan de effecten sterk verminderd worden door de aanwezigheid van kwik.
Orale lichen planus, een aandoening waarbij de orale slijmvliezen witte vlekjes vertoonden met een kantachtig patroon, werd nu ook in verband gebracht met kwik bevattende amalgaam vullingen. Dit wordt opgemerkt bij individuen die gevoelig zijn aan kwik en waar de amalgaam vullingen in rechtstreeks contact staan met het orale weefsel. Vormt dit een gevaar voor gezondheidswerkers die met amalgaam vullingen werken?
Tandartsen hebben vier keer meer kwik in hun urine vergeleken met de rest van de bevolking en een zelfmoordgraad die twee tot zes maal hoger ligt dan het gemiddelde. Is dit tengevolge van een stressvolle job of houdt het, misschien, verband met kwik? Ik heb het gevoel dat het dit laatste is. Vrouwelijke tandartsen hebben een onvruchtbaarheidsgraad die tweemaal hoger ligt dan het gemiddelde, en veel meer misvallen en spontane abortus dan de rest van de vrouwelijke bevolking.
Symptomen van kwik giftigheid
Acuut
metaalsmaak – tengevolge van de elektrische activiteit en corrosie
brandende pijn – mond, keel en maag
verhoogde hoeveelheid speeksel
gezwollen speekselklieren
buikpijn
diarree en overgeven
Chronisch
Zenuwstelsel
geïrriteerdheid
paniek/zenuwachtigheid, dikwijls met een moeilijke ademhaling
rusteloosheid
overdreven reactie op stimulatie
angst
gebrek aan zelfcontrole
woede-aanvallen, met gewelddadig irrationeel gedrag
verlies van zelfvertrouwen
besluiteloosheid
verlegen of timide, snel beschaamd zijn
geheugenverlies
Onmogelijkheid om zich te concentreren
lethargie/slaperigheid
slapeloosheid
mentale depressie, neerslachtigheid
teruggetrokken
zelfmoordneigingen
manisch depressief
gevoelloos en tintelen van de handen, voeten, vingers, tenen en lippen
spierzwakte hetgeen kan uitmonden in verlamming
ataxie
rillingen/trillen van handen, voeten, lippen, oogleden of tong
ongecoördineerdheid
falen van myoneurale transmissie zoals myasthenia gravis
motor neurone ziekte
multiple sclerose
Orale aandoeningen
bloedend tandvlees
botzwakte van de tandkas
loskomen van tanden
overmatige speekselvorming
slechte adem
metaalsmaak
brandend gevoel, met tintelen van lippen en/of gezicht
pigmentatie van het weefsel (amalgaam tattoo van het tandvlees)
leukoplakie
zweertjes op het tandvlees, gehemelte en tong
Maag-darmstelsel
gevoelig voor voedsel, vooral melk en eieren
buikkrampen, colitis, diverticulitis of andere maag-/darmklachten
chronische diarree/constipatie
Systemische gevolgen
chronische hoofdpijn
allergieën
ernstige huiduitslag
onverklaarbare reacties
schildklierproblemen
abnormaal lage lichaamstemperatuur
koude, klamme huid, vooral handen en voeten
overmatig zweten, met regelmatig zweten 's nachts
onverklaarbare zintuiglijke symptomen, inclusief pijn
onverklaarbaar verlammend gevoel of brandend gevoel
De vroegste symptomen van een lage kwikvergiftiging op lange termijn zijn uitermate subtiel en worden vaak verkeerd geïnterpreteerd. Bepaalde individuele eigenaardigheden kunnen zich ontwikkelen of subtiele psychiatrische, neurologische problemen kunnen naar voren komen. Kwik uit tandamalgaam draagt, volgens mijn mening, bij aan een belangrijk risico voor de gezondheid. Gecontroleerde wetenschappelijke studies, die de gevolgen van kwik uit tandamalgaam vullingen op de gezondheid van patiënten onderzoeken, zijn er nooit uitgevoerd. De wetenschappelijke experten zeggen dat kwik uit amalgaam geen schade aanricht. Betekent dit dan automatisch dat het veilig is? Ik denk het niet. Bertand Russell, de filosoof, zei ooit "Zelfs als alle experten het eens zijn, dan nog kunnen ze het verkeerd voor hebben".
Referenties
Certosimo, A.J. and O'Connor, R.P. (1996) "Oral electricity", General Dentistry, July/August: 324-326
Conference of IAOMT (International Academy of Oral Medicine and Toxicology) Oxford, June, 2000
Hansen, K. et al (1984) "A survey of metal induced mutagen in vitro and in vivo", Journal American Coll. Toxicology, 3: 381-430
Jones, D.W. et al (1983) "Mercury leaves dental amalgam continuously throughout the lifetime of the filling", Canadian Dental Association Journal, 4906: 378-395
Sheppard, A.R. and Eisentod, M. (1997) Biological Effects of Electric and Magnetic Fields in Extremely Low Frequency, New York: New York University Press
Summers, A.O. et al (1993) "Mercury released from dental "silver" fillings provokes an increase in mercury and antibiotic resistant bacteria in oral and intestinal floras of primates", Antimicrobial Agents and Chemotherapy, April: 301-323
Vimy, M.J. et al (1990) "Maternal fetal distribution of mercury released from dental amalgam fillings", The American Physiological Society, R939-R945
Vimy, M.J. et al (1990) "Whole-body imaging of the distribution of mercury released from dental fillings into monkey tissues", FASEB Journal, Vol.4: 3256-3260
Wataha, J. (1999) "Biocompatability of dental alloys", The Probe, March: 21-32
World Health Organisation Criteria, 1991:118, Geneva, Switzerland
Nog meer literatuur
Huggins, H. (1993) It's all in your head: the link between mercury amalgam and illness. New York: Avery Publishing Group Inc.
Oktober 2004
Protocol voor het veilig verwijderen van amalgaam vullingen
Er bestaan verschillende protocols om te helpen het kwik te verwijderen tijdens en nadat het amalgaam verwijderd werd. De prijs van supplementen en de complexe manier waarop producten gebruikt moeten worden kunnen een grote hindernis vormen voor sommige patiënten. Ik ben voorstander van een eenvoudige procedure waarbij de kosten op een aanvaardbaar niveau blijven:
- alvorens amalgaam te verwijderen: Mercurius solubilis 30c of Amalagam 30c, 2 dosissen per dag gedurende één of twee dagen voor de behandeling
- na het verwijderen van amalgaam: één dosis Mercury solubilis 30c onmiddellijk na de behandeling.
Zwavel verbindt zich in de natuur met vrije kwik en helpt hierdoor bij het verwijderen ervan. Zwavelrijk voedsel zou veel gegeten moeten worden tenminste één week voor het verwijderen van amalgaam. Dit voedsel omvat uien, look, eieren (dooier), peulvruchten, scheuten, kool en broccoli. Een selenium supplement met vitamine A, C en E is nuttig als het genomen wordt één week voor het verwijderen. De patiënt zou veel water van goede kwaliteit moeten drinken.
Men dient te onthouden dat amalgaam vullingen moeten verwijderd worden in de juiste volgorde, afhankelijk van hun elektrische activiteit. In elk kwart deel van de mond moet de vulling met de meest negatieve lading eerst verwijderd worden enzovoorts. Verwijder de vullingen in aflopende volgorde van negatieve lading, totdat er een vulling met positieve lading bereikt is. Als er zo een vulling aanwezig is dan mag deze pas verwijderd worden nadat de negatief geladen vullingen al weg zijn.
Het is essentieel dat amalgaam vullingen verwijderd worden met een rubberen dam en heel veel afzuiging. Ik denk dat het verstandig is als patiënten een tandarts kiezen die zich toewijdt aan een amalgaam vrije praktijk en het plaatsen van composiet vullingen. Een tandarts die nog steeds amalgaam gebruikt heeft misschien niet de noodzakelijke ervaring om deze procedure uit te voeren en het beste resultaat voor de patiënt te bekomen. Patiënten worden soms verteld dat composiet niet sterk genoeg is, niet lang genoeg stand houdt of niet geschikt is voor grote vullingen. Mijn ervaring leert mij dat dit volledig onjuist is. Gedurende mijn praktijk van 15 jaar heb ik nog nooit een composiet vulling moeten vervangen die niet meer goed was en er waren wel degelijk heel grote vullingen bij.
Er zijn twee manieren om amalgaam verwijdering uit te voeren. Eén is (zoals ik het zou noemen) "doodt of genees", waarbij alle amalgaam vullingen verwijderd worden binnen één week. De andere methode noem ik een "zachtjes aan" aanpak waarbij amalgaam vullingen één voor één verwijderd worden met intervallen van minstens vier weken. Dit heeft het voordeel dat het lichaam kan herstellen tussen elke "aanval op het systeem", want dit is hoe ik denk dat het lichaam het proces bekijkt en waarop het geschikt zal reageren. Ik ben voorstander van de laatste methode omdat deze zachtaardiger is voor de patiënt.
Omwille van de tijd en kosten die erbij betrokken zijn beveel ik aan dat het verwijderen van amalgaam enkel zou mogen gebeuren als een laatste middel als de therapeut van de patiënt alle andere wegen naar een herstel van de patiënt al geprobeerd heeft.
Eens alle amalgaam verwijderd is dan is het belangrijk dat er geen kwik in het lichaam komt omdat dit het ontgiftingsproces zou kunnen overwinnen. Er mag geen vis gegeten worden zolang er aanwijzingen zijn van kwikgiftigheid, mogelijk ondefinieerbaar. Patiënten zouden regelmatig sauna's moeten nemen gedurende verschillende maanden omdat dit de uitscheiding van producten, inclusief kwik, via de huid bevordert.
Tenslotte, de twee belangrijkste natuurlijke producten voor het mobiliseren en elimineren van opgeslagen kwik in lichaamsweefsel zijn Cilantro (Chinese peterselie) en Chlorella (groene alge). Cilantro wordt als druppels genomen (oraal) of op de polsen en enkels gewreven. Chlorella tabletten worden oraal ingenomen in een stijgend doseringsschema dat individueel op de patiënt afgestemd is, beginnend met 1 g drie maal per dag gedurende één week. In het begin is een zorgvuldige begeleiding zeker noodzakelijk.
Dr K. Hajikakou Bsc BDS LDS RCS(Eng) DIHom LFHom (Dent) Dip Clin Hypnosis PGCE