Medische Wetenschap is geen Wetenschap
Patrick Quanten
De medische wetenschap vecht terug. Het probeert wanhopig alle andere stemmen in het universum af te schilderen als onwetenschappelijk, als zelf-verrijkend, als het ondermijnen van al het goede de medische autoriteiten doen, als zijnde tegenstanders voor het plezier om dwars te kunnen liggen. In hun benadering van alles wat niet in hun doosje past zijn ze dogmatisch, koppig en angstig. Maar laten we niet opnieuw een welles-nietes discussie voeren maar in plaats daarvan de argumentatie eens klaar in het licht zetten zodat dan iedereen voor z'n eigen kan uitmaken wat het betekent.
De eerste opmerking die ik hoor op de vraag hoe mensen bijleren, hetgeen de basis vormt van het wetenschappelijk leren, lijken al controversieel. De medische autoriteiten vertellen me dat in een ver verleden mensen leerden door hun eigen ervaringen en door het doorvertellen van deze ervaringen in verhalen zodat op die manier wat men geleerd had kon gedeeld worden. Dit stelt de mensen bloot aan vele niet verifieerbare verhalen maar gelukkig is dan eindelijk de moderne wetenschap gekomen! Verhalen werden vervangen door wetenschap.
Het wordt me verteld dat persoonlijke ervaringen misschien een deel van de waarheid tonen en dat in deze verhalen over ervaringen de waarheid dikwijls foutief wordt voorgesteld. Soms is dat omdat mensen de waarheid wat verfraaien of opsmukken en soms omdat ze simpelweg niet de waarheid vertellen. Observaties worden door een persoon gemaakt onder welbepaalde omstandigheden en tonen daarom niet de gehele waarheid over een gebeurtenis en dus krijgen mensen de verkeerde informatie, de verkeerde indruk. Dit kan je gemakkelijk inzien aangezien we wel allemaal persoonlijk iets gelijkaardigs hebben meegemaakt. Wat de autoriteiten hier aanwijzen is dat persoonlijke ervaring niet noodzakelijk de gehele waarheid toont en om dit te verbeteren moeten we ons hier van bewust zijn en moeten we bereid zijn om te testen wat we waargenomen hebben. Alleen worden zulke testen ook onder zeer specifieke omstandigheden uitgevoerd en geven dus ook een vertekend beeld van de waarheid.
De wetenschap heeft zo'n honderdtal jaren geleden aangetoond dat wanneer we dingen onder testcondities gaan observeren we nog steeds geen objectieve waarheid kunnen distilleren. Het werd namelijk onomstotelijk bewezen dat ALLE invloeden een belangrijke rol spelen in de waargenomen testresultaten, invloeden waar we ons van bewust zijn maar ook deze die we niet kennen. De reden om te gaan testen, de manier waarop we de test opzetten, de overtuiging aangaande datgene dat we gaan observeren, de omstandigheden waarin de test wordt uitgevoerd, de waargenomen resultaten en de interpretatie van deze resultaten zijn allemaal factoren die de conclusies van de test beïnvloeden.
De wetenschap weet dat alle testen leiden naar wetenschappelijke verhaaltjes waarin we waarheid en niet-waarheid onmogelijk van elkaar kunnen scheiden op basis van de gedane testen.
Nu begrijp ik waarom de medische wetenschappelijke wereld overtuigd was dat het aftappen van bloed tal van zware ziekten voorkwam en vele ziekten ook genas. Hun observaties en hun onderzoeken hadden hen deze overtuiging bezorgd. Later in de geschiedenis toonden andere testen aan dat hun mening fout was.
Gelukkig is de medische wetenschap heel wat geëvolueerd en gebeuren zulke zaken in deze moderne tijden niet meer. Softenon is een kalmeringsmiddel dat als medicijn gebruikt werd tegen zwangerschapsbraken. De medische wereld had het getest en vond het volkomen veilig om te gebruiken, ook tijdens de zwangerschap. Gesteund door deze testresultaten kwam het in 1957 op de markt en het werd uit de handel gehaald in 1961 omdat observaties duidelijk aantoonden dat het helemaal niet veilig was.
Gelukkig gebeuren zulke zaken nu niet meer. Valium (diazepam) is een kalmeringsmiddel dat in de zeventiger en tachtiger jaren voorgeschreven werd en het werd erg populair omdat dokters wisten dat het heel veilig was en geen afhankelijkheid veroorzaakte. Latere observaties toonden aan dat deze opvattingen over diazepam volstrekt verkeerd waren en dat het heel verslavend was. Het werd vervangen door korter werkend benzodiazepines. Diazepam wordt vandaag veel voorgeschreven als "spierontspanner". En nu is het dan wel veilig!
Elk jaar, in ieder land van onze westerse maatschappij (het zijn allemaal soevereine staten en ze beslissen onafhankelijk), worden er medicijnen uit de handel gehaald. Elk van deze medicijnen heeft ooit een goed rapport gekregen en er werd een licentie voor uitgereikt. Ze zijn allemaal door de medische wetenschappelijke gemeenschap bewezen veilig en efficiënt te zijn, om dan enige tijd later waar te nemen dat dit niet het geval is. In de Verenigde Staten is het totaal aantal uit de handel gehaalde medicijnen tussen januari en eind november van dit jaar, 2018, zeventig stuks! Wanneer dit gebeurt in één land blijven de andere landen gewoon verder voorschrijven en handel drijven in die medicijnen en ze worden hierin ondersteunt door de lokale medische autoriteit die het wetenschappelijk standpunt verkondigt "er moet nog verder onderzoek gebeuren".
De medische autoriteiten besteden veel tijd en aandacht aan het afbreken en verwijderen van gezondheidsbevorderende middelen die door andere bronnen worden aanbevolen. Ze geven toe dat mensen wel denken dat ze beterschap hebben ervaren terwijl in feite het kan aangetoond worden dat de behandeling hier niets mee te maken heeft. Hier volgt een lijst, uitgeschreven door de medische autoriteiten, van redenen waarom mensen kunnen geloven beterschap te hebben ondervonden van behandelingen die niet werken.
- Het natuurlijke verloop van een ziekte. - Elke ziekte kent een natuurlijk verloop en tijdens de verbeteringsfase kan gelijk welke behandeling de verkeerde indruk opwekken dat de verbetering ten gevolge van de behandeling was.
Hetzelfde wordt niet in overweging genomen wanneer het om een medische behandeling gaat. Als je een homeopathisch middel neemt om de symptomen van je verkoudheid sneller te verlichten en dat gebeurt ook, dan zegt de medische autoriteit dat het eigenlijk ligt aan het natuurlijke ziekteverloop. Als je antibiotica neemt dan is een snelle verbetering te wijten aan de medicatie.
- Ziekten zijn cyclisch. - Ziekten komen en gaan vanzelf en dus zou elke verbetering wel eens te maken kunnen hebben met de cyclus waarin zich dit afspeelt in plaats van de behandeling.
Hetzelfde wordt niet in overweging genomen wanneer het om een medische behandeling gaat. Wanneer een epileptisch persoon meer aanvallen krijgt op korte termijn dan wordt de medicatie verhoogd en wordt er gezegd dat de verbetering te wijten is aan de behandeling, niet aan het cyclische verloop van de ziekte.
- Alle mensen zijn beïnvloedbaar. - Geloven dat een bepaalde behandeling je toestand gaat verbeteren introduceert een beter gevoel zonder dat je echt beter bent. Het is niet de behandeling die je beter maakt maar je geloof in de behandeling.
Hetzelfde wordt niet in overweging genomen wanneer het om een medische behandeling gaat.De dokter vertelt je dat zout weglaten uit je dieet je bloeddruk gaat doen verminderen en dat kan wel degelijk het geval zijn, alhoewel testen hebben uitgewezen dat zout niet verantwoordelijk is voor hoge bloeddruk.
- De verkeerde behandeling gaat met de lauweren lopen. - Mensen doen dikwijls veel dingen tegelijk om zich beter te voelen en elk van die dingen kunnen een positief effect veroorzaken, niet enkel de behandeling waarvan jij vindt dat die je beter gemaakt heeft. Natuurlijk veranderen er veel zaken wanneer mensen ziek worden zoals eet- en drinkgewoonten, activiteitsniveau, werk of ziekteverlof, meer slapen, verzorgd worden en aandacht krijgen, maar dat is ook zo wanneer dokters behandelingen voorschrijven.
Hetzelfde wordt niet in overweging genomen wanneer het om een medische behandeling gaat.Wanneer je griep hebt verbetert dat dan vanwege de antibiotica of omdat je twee dagen niet gegeten hebt, of omdat je voor een paar dagen niets anders gedaan hebt dan geslapen, of omdat je niet naar het werk moest, of omdat het volle maan is, of omdat de wind van richting veranderd is, of omdat .........?
- De diagnose kan verkeerd zijn. - Soms hoor je van wonderbaarlijke genezingen van ongeneeslijke ziekten en dan blijkt achteraf dat die mensen die ziekte helemaal niet hadden.
Hetzelfde wordt niet in overweging genomen wanneer het om een medische behandeling gaat. Wanneer je baarmoederhalskanker helemaal genezen is door lazerbehandeling wordt je dan ook door je arts geïnformeerd over het feit dat studies hebben aangetoond dat bijna 80% van alle baarmoederhalskankers eigenlijk geen kankers zijn?
Hoezeer vertrouw ik de opinie van een specialist die mij vertelt dat ik een ongeneeslijke ziekte heb wanneer dit achteraf niet waar blijkt te zijn?
- De prognose kan verkeerd zijn. - De dokter kan je een verwachting van een levensduur aanbieden die korter is dan het in realiteit is. Elke behandeling die je in die tijd gebruikt kan je de indruk geven dat je langer leeft als een direct gevolg van de alternatieve behandeling.
Hetzelfde wordt niet in overweging genomen wanneer het om een medische behandeling gaat. Wanneer je medische behandelingen ondergaat voor je kanker en je leven rekt zich voorbij de tijd die je arts jou gegeven heeft dan is je langere leven het gevolg van de behandeling, wordt je verteld.
- Tijdelijke verbetering van de gemoedsrust wordt verward met een genezing. - Het is niet omdat je je beter voelt dat je ook beter bent. Dit is geen genezing en de ziekte zal zich na verloop van tijd opnieuw manifesteren.
Hetzelfde wordt niet in overweging genomen wanneer het om een medische behandeling gaat. Als je ontstekingsremmers neemt voor de pijn van je artrose en de pijn vermindert dan vertelt je dokter dat je artrose beter is.
- Psychologische noden beïnvloeden je gedrag en perceptie. - Wat je echt wenst te zien is vaak ook wat je ziet, zelfs als dat niet de realiteit is. Wanneer we onszelf als beter willen zien dan zien we onszelf ook beter dan we in werkelijkheid zijn.
Hetzelfde wordt niet in overweging genomen wanneer het om een medische behandeling gaat. Wanneer een kankerspecialist je toont dat je tumor gekrompen is dan zien we onszelf als genezende terwijl we in feite nog steeds aan het doodgaan zijn.
- We verwarren correlatie met oorzakelijk verband. - Het is niet zo dat wanneer twee dingen gelijktijdig gebeuren dat het ene noodzakelijkerwijze de oorzaak is van het andere. Er kan een verband zijn tussen de twee maar dat moet geen oorzakelijk verband zijn. Alle andere invloeden spelen ook een rol in het uiteindelijke resultaat.
Hetzelfde wordt niet in overweging genomen wanneer het om een medische behandeling gaat. De medische wereld veronderstelt een oorzakelijk verband tussen de aanwezige bacteriën en de infectie. Geen oorzakelijk verband werd ooit aangetoond voor geen enkele gekende infectieuze ziekte. Geen enkel oorzakelijk verband werd ooit aangetoond voor eender welke gekende kanker met de voorgedragen mogelijke oorzaken.
Volgens de medische autoriteiten kan men geneeskunde baseren op verschillende soorten pijlers.
Expertise Geneeskunde is een medisch systeem dat steunt op de opinie van een expert, een specialist. Wat die specialist zegt is dan waarheid. De enige waarheid waar men zich op baseert is de overtuiging van de specialist. Dit, uiteraard, laat een grote variëteit toe afhankelijk van de kennis van de individuele specialist. ONAANVAARDBAAR voor de moderne medische wereld. Het zou beter zijn om alle specialisten hetzelfde verhaal te laten vertellen.
Ervaringsgeneeskunde aanvaardt de persoonlijke ervaring van de arts als de basis voor de zorgverlening. Maar aangezien ervaring een erg persoonlijke beleving is en afhankelijk van vele variabelen kan men op deze manier niet tot een consensus komen over behandelingen. ONAANVAARDBAAR voor de moderne medische wereld. Het zou beter zijn om persoonlijke ervaring te vervangen door protocols.
Bewijsgeleverde Geneeskunde zoekt naar bewijzen om de vooruitgeschoven theorieën te ondersteunen. Eerst wordt er dus een verklaring afgelegd gebaseerd op een veronderstelling. Dan worden de condities bepaald waaronder men testen gaat uitvoeren om deze veronderstelling te staven. Dit heeft onze moderne geneeskunde lange tijd gedaan. ONAANVAARDBAAR voor de moderne medische wereld. Het zou beter zijn om van de resulterende valse resultaten die de zogezegde bewijzen leveren en van de moeilijkheden rond de grote testgroepen helemaal af te zijn, er totaal niet meer van afhankelijk te zijn.
Wetenschappelijke Geneeskunde is de allerbeste optie omdat wetenschap het altijd bij het rechte eind heeft en altijd de correcte antwoorden op de juiste vragen verstrekt. Om dit klaar te krijgen gebruiken we de dubbel-blind studies als de ultieme standaard procedure. We werken dan binnen het wetenschappelijk paradigma en we maken gebruik van een zelf-correctie systeem door interne revisie.
Interne revisie houdt in dat onze eigen politiewaakhond de literatuur nauwlettend in de gaten houdt en er voor zorgt dat de juiste wetenschappelijke gedachten tot uiting komen. Alle artikels en documenten die voor publicatie worden aangeboden worden in detail bestudeerd en onderzocht naar valse veronderstellingen en onjuiste beweringen. Dit proces zorgt ervoor dat er geen foutieve overtuigingen binnensluipen in de professionele literatuur en zodoende wordt de kern zuiver en onbezoedeld gehouden, hetgeen betekent dat "alles overeen moet komen met de aanvaarde feiten". De meningsverschillen en discussies worden daardoor gevoerd binnen het bestaande kader van de medische structuur, waar men al duidelijk weet wat "juist" is en wat niet.
De interne revisie houdt zich niet enkel bezig met de literatuur maar het vormt ook de basis waarop benoemingen gebeuren binnen de hiërarchie van de medische wereld. Je wordt enkel Hoofd van de Afdeling in een ziekenhuis wanneer je zonder enige twijfel bewezen hebt dat je het systeem helemaal begrijpt en dat je bereid bent om het volmondig te dienen. Op deze manier wordt de hiërarchie gekozen op grond van de stabiliteit van het medische geloofssysteem en benaderingswaarden. Zo zal er dus weinig veranderen aan die structuur, behalve de details binnenin de structuur, hetgeen dan wetenschappelijke vooruitgang genoemd wordt.
Dit betekent dus eigenlijk dat geen enkel "vreemd" idee ruimte voor publicatie wordt toegekend binnen de gerenommeerde literatuur. Dit wekt de indruk dat er niemand bestaat met zulke ideeën en het zorgt er vooral voor dat er geen netwerk kan ontstaan tussen personen die individueel misschien geen vernieuwende inzichten kunnen brengen maar die samen een web zouden kunnen spinnen waardoor een geheel protocol zou kunnen veranderd worden. Hou de vijanden geïsoleerd en je behoudt gemakkelijk de macht!
Wanneer er dan toch toevallig eens een artikel het daglicht ziet in de professionele literatuur dan duurt het echt niet lang alvorens het systeem reageert, en heftig reageert. Plots verschijnen er een grote hoeveelheid aan artikels die allemaal het tegendeel "bewijzen" en indien nodig wordt de auteur aangepakt en zijn carrière gebroken. Het gaat hier om de macht over de publieke opinie, over de publieke perceptie. Als autoriteit is het laatste wat je wil dat er twijfel ontstaat binnen de gemeenschap, hetgeen een slecht licht werpt op je eigen expertise en je eigen goede intenties. Een recent publiek voorbeeld hiervan zagen we toen Dr A Wakefield als hoog aangeschreven gastro-enteroloog een artikel publiceerde waarin hij op basis van data, die hij over verschillende jaren vergaard had, de medische wereld aanspoorde om een mogelijke link verder te onderzoeken tussen het combinatievaccin (dikoor, mazelen, rode hond) en autisme en darmziekte. Dit verhaal brak door in de nationale pers en veroorzaakte enorm veel ophef. Ik herinner mij nog een televisie nieuwsbericht vier dagen later waarin een professor categoriek beweerde dat hun opzoekwerk en testen over dit onderwerp helemaal geen link aantoonde en dat het gepubliceerde artikel vals was. Jaren van observatie die leiden naar een vraag werden van de kaart geveegd door een diepgaande studie waarvan de resultaten op tafel lagen vier dagen nadat de vraag voor het eerst gesteld werd!
En dan is er het wetenschappelijke paradigma. Wetenschap verklaart heel duidelijk dat een paradigma nodig is om een kader te bieden binnen welk aan opzoekingswerk gedaan kan worden. Met ander woorden, alvorens je aan opzoekingen kan beginnen moet je eerst een referentiekader definiëren en de grondregels waarop je je baseert om te weten wat waar is en wat niet. Het is een lijst van veronderstellingen over hoe we met de wereld omgaan en hoe we de wereld interpreteren. Of in een meer officiële vorm kunnen we stellen dat een wetenschappelijk paradigma een welbepaalde lijst van concepten en denkpatronen is - inclusief theorieën, onderzoeksmethodes, postulaten, en standaarden - voor wat we als legitieme bijdragen gaan beschouwen aan het wetenschappelijke veld.
De wetenschappelijke historicus, Thomas Kuhn, heeft een hedendaagse betekenis gegeven aan het concept toen hij het woord paradigma gebruikte verwijzend naar een aantal concepten en praktijken die in een specifieke tijdsperiode een wetenschappelijke discipline omschrijft. In zijn boek, De Structuur van Wetenschappelijke Revoluties (eerste publicatie in 1962), definieert Kuhn het wetenschappelijke paradigma als de universeel erkende wetenschappelijke prestaties die tijdelijk modelproblemen en -oplossingen biedt aan een gemeenschap van onderzoekers, m.a.w.
- wat er geobserveerd en beoordeeld moet worden
- het soort vragen dat men verondersteld wordt te opperen en waarvoor men naar antwoorden gaat zoeken
- hoe deze vragen gestructureerd moeten worden
- welke voorspellingen gemaakt kunnen worden met de primaire theorie
- hoe de resultaten van het onderzoek moeten geïnterpreteerd worden
- hoe experimenten moeten opgezet en uitgevoerd worden, en welke instrumenten en materialen gebruikt mogen worden tijdens het onderzoek.
Alvorens we ook maar enig onderzoek verrichten of aan opzoekwerk beginnen wordt ons een serie regels voorgelegd die ons in een welbepaalde richting duwen en we moeten ons aan die richting houden. We veronderstellen dat bepaalde zaken waar zijn, en daarbij sluiten we dus ook andere zaken uit als zijnde per definitie onwaar. Deze veronderstellingen kunnen niet getest worden. Ze vormen de basis waarop ons werk gebouwd zal zijn. Het is, in essentie, een arbitraire beslissing en het zorgt ervoor dat effectief bepaalde onderzoekslijnen niet gevolgd kunnen worden. De medische wereld neemt aan dat het leven een chemische en mechanische interactie is, geen energetische. Een voorbeeld hiervan is de veronderstelling dat wanneer men een microbe aantreft op een ongewone plaats deze van ergens anders daar naartoe gereisd moet zijn. Deze veronderstelling zit in het medische paradigma. Eentje die er niet in zit is de veronderstelling dat water een energetische boodschap kan dragen en afleveren aan andere weefsels. Vandaar dat homeopathie voor de medische wereld nooit bewezen kan worden. Voor hen is de veronderstelling duidelijk fout en meer bewijs is er niet nodig. Andere voorbeelden van veronderstellingen, niet bewezen uitspraken, binnen de medische wereld zijn:
- vaccinatie beschermt tegen ziekten
- chemotherapie geneest kanker
- gespecialiseerde geneeskunde verbetert onze gezondheid
- de natuur maakt vreselijke fouten die de medische wereld weet recht te zetten
- metingen en testen geven een objectieve evaluatie van je gezondheidsstatus
Juist omdat het paradigma bepaalt wat er bekeken en gemeten zal worden, hoe dit zal gebeuren, hoe het onderzoek moet plaatsvinden, welke materialen ervoor gebruikt mogen worden, en hoe de resultaten moeten geïnterpreteerd worden zal het paradigma zichzelf op deze manier ook bevestigen. Het "bewijst" wat het zegt, juist omdat het niet toelaat dat iets anders wordt bekeken. Alles wordt geëvalueerd en getoetst aan het bestaande bewijsmateriaal en dat op zichzelf bepaalt het verzamelen van en de interpretatie van al de volgende "bewijzen". Dus het is enkel door het doorbreken van een paradigma dat de mensheid een mogelijkheid heeft om de wereld, de natuur en het universum in een wijder perspectief te gaan zien en dat we in staat kunnen gesteld worden om dit alles te begrijpen op een dieper, een beter geïntegreerde manier.
Het is misschien goed om er op te wijzen dat wetenschap een systematische onderneming is waarbij kennis opgedaan en gestructureerd wordt. Het neemt nota van alle observaties en probeert om hier een verklaring voor aan te reiken door een theoretisch model naar voor te schuiven. Door alle nieuwe waarnemingen en testresultaten toe te voegen aan de theorie geraakt deze verfijnder en evolueert de theorie steeds dichter naar waarheidsgetrouwe kennis. Geen enkele waarneming wordt door wetenschappers van de tafel geveegd. Geen veronderstellingen worden op voorhand geformuleerd, alhoewel wetenschappers zich bewust zijn van het feit dat ook zij denken en handelen vanuit de diepe groeven van het verleden. Wetenschap is echter bereid, dikwijls weliswaar met tegenzin maar toch, om paradigma los te laten zoals gedemonstreerd werd toen men er niet meer onderuit kon dat de aarde inderdaad rond was en niet plat, dat de aarde niet het centrum van het hele universum is, dat materie niet echt vast is maar vooral uit ruimte bestaat en dat materie eigenlijk gewoon energie is.
De medische wereld hangt nog steeds vast aan paradigma's die de wetenschap al zo'n honderd jaar geleden heeft los gelaten. Hoe is het mogelijk dat in de eenentwintigste eeuw er nog steeds een machtige wetenschappelijke gemeenschap bestaat die in de negentiende eeuw vertoeft? Het is mogelijk omdat medische wetenschap geen wetenschap is. Geneeskunde is een toegepaste wetenschap. Vandaar dat wanneer je een wetenschappelijk model wilt gebruiken om iets te creëren dan moet je dat model gebruiken voor je creatie. Dit is het moment waarop je het paradigma kiest en omschrijft. Hoe oud is het westerse medische systeem? Het is zo ongeveer tweehonderd vijftig jaar oud. Dat is een tijd waarin de Newton fysica de bestaande norm was en het model voor het begrijpen van de wereld. Dus is het logisch dat het medische paradigma gebaseerd is op de Newtoniaanse wetenschap en aangezien een paradigma zichzelf bevestigt is de industrie die gebouwd werd op deze veronderstellingen over de jaren niet veranderd, terwijl de wetenschap zelf al lang verder geëvolueerd is (quantum fysica, relativiteitstheorie, onzekerheidsprincipe). Het toegepaste wetenschappelijke model blijft echter onveranderd.
Medisch onderzoek heeft zichzelf de dubbel-blind proeven opgelegd als de gouden standaard om een netto voordeel aan te tonen van elke specifieke behandeling en interventie. Recent merkt men dat de medische wereld deze standaard omzeilt voor welbepaalde doelstellingen. In de pediatrie verklaart de medische overheid onomwonden dat het ethisch onverantwoord is om zieke baby's niet te behandelen, hetgeen een noodzakelijk deel uitmaakt van de dubbel-blind studie, als ze al "weten" dat vaccinaties levens gaat redden, als ze al "weten" dat medicatie uit de volwassenen medicijnkast het leven van kleine kinderen gaat redden. Het is niet langer te verantwoorden kankerpatiënten niet te behandelen met "potentieel" levensreddende chemotherapieën. Zulke beslissingen zitten uiteraard vol met dogma's.
Een dogma is een principe of een aantal principes die door een autoriteit opgelegd worden als zijnde onherroepelijk waar. Er is geen bewijs voor nodig. We weten dat gewoon.