Medische Fouten zijn geen Virale Sensatie
Een verhaal van valse identiteit en corrupte bewijsvoering
Patrick Quanten
De verhalen die medische autoriteiten vertellen over virussen zijn aan de ene kant beoordelingsfouten en aan de andere kant een manier om studieobjectieven en studiemethodes te creëren. Ik heb deze situatie al geruime tijd aangeklaagd op basis van wetenschappelijke bewijzen die met regelmatige tussenpozen opduiken en steeds opnieuw bevestigd worden over de afgelopen tweehonderd jaar. Wetenschappers weten dat micro-organismen die in geïnfecteerd weefsel gevonden worden ontstaan zijn uit dat zieke weefsel en niet gekomen zijn uit de omgeving. Ze weten dat de aanwezigheid van twee zaken op eenzelfde tijdstip op eenzelfde plaats niet hetzelfde is als een causaal verband tussen de twee. Wetenschappers hebben ook aangetoond dat virussen geen levende entiteiten zijn en dat het geen organismen zijn die ons aanvallen. Het verhaal over virussen is een groot afleidingsmanoeuvre om niet te moeten toegeven dat het over vergiftiging gaat. En toch blijft de massa stil en zwijgt ze. De massa wordt van de ene paniekmodus in de nadere gestort en ze gaat gewillig mee. De bevolking - en daar hoor jij ook toe - maakt geen enkele aanstalten om open te staan voor de waarheid. Jullie blijven maar bezig met te strijden tegen de medische autoriteiten op gronden die zij onder controle hebben zoals de inhoud van vaccinaties of de opgetekende effecten van vaccinaties. De vraag is niet langer of vaccinaties al dan niet veilig en/of effectief zijn. Die vraag is allang voorbijgestreefd wanneer we wetenschappelijke kennis toepassen over infecties, bacteriën en virussen. Wanneer we ons verdiepen in de wetenschap dat infecties niet overgedragen worden door micro-organismen die van het ene individu naar het andere springen, dan valt de noodzaak voor 'bescherming' tegen zo'n ingebeelde aanval al onmiddellijk weg. Wanneer we nota nemen van het feit dat de wetenschap nog nooit ook maar één virussoort heeft kunnen isoleren dan begrijpen we al snel dat deze als micro-organismen echt niet bestaan.
Er is een tsunami aan zogenaamde informatie, versterkt door een onkritische media, die ons dagelijks verdrinkt in een zee van wel geselecteerde leugens. Geeft diezelfde mediamachine, die voor jouw welzijn op zoek is naar waarheid, je informatie over ideeën die tegen het gedachtegoed van de autoriteit over vaccinaties en infecties indruist? Heb je in het nieuws gehoord over de rechtszaak waar men tot de conclusie gekomen is dat virussen niet bestaan?
Farmaceutische firma's worden aangepakt zowel wetenschappelijk als maatschappelijk maar de media is er niet aan geïnteresseerd om je hierover uitvoerig en nauwgezet in te lichten. Merck had twee afzonderlijke rechterlijke beschuldigingen aangaande het vertellen van leugens in verband met de effectiviteit van het kinkhoestvaccin in de MMR combinatie (mazelen - dikoor - rodehond). Er werd aangetoond dat ze de effectiviteitstudies van de afgelopen twee decennia gedokterd hadden om de illusie te wekken dat het vaccin bescherming bood.
Een studie uitgevoerd door Gary S. Goldman en Neil Z. Miller werd gepubliceerd in het tijdschrift Human and Experimental Toxicology Journal. Zij bestudeerden de gevaren van vaccinatie over een periode van vijfentwintig jaar en ze vonden een directe statistische correlatie tussen hogere vaccindosissen en aantallen van kindersterfte. ("Infant mortality rates regressed against number of vaccine doses routinely given: Is there a biochemical or synergistic toxicity?")
Het Amerikaanse Center for Disease Control and Prevention (CDC - Centrum voor Ziektecontrole en -preventie) staat in voor het beschermen van de openbare gezondheid en veiligheid door controle en preventie van ziekten, ongevallen en invaliditeit in de Verenigde Staten en internationaal. Briaan Hooker publiceerde een studie met een uitgebreide analyse van de cijfers van de CDC van 2003 waaruit bleek dat er een 340% toename is van het risico op autisme in Afro-Amerikaanse kinderen als gevolg van het MMR vaccin (Translational Neurodegeneration Journal). Dr. William Thompson bevestigde dat het CDC in 2003 op de hoogte was van deze relatie tussen de ouderdom van het kind bij toediening van het MMR vaccin en het voorkomen van autisme in Afro-Amerikaanse jongens maar dat er besloten was om dit niet bekend te maken.
En wat dan met het mazelenvirus? De Duitse bioloog Dr. Stefan Lanka bood in het begin een bedrag van 100.000 € aan aan diegene die wetenschappelijk kon aantonen dat het mazelenvirus bestond. In een lang uitgesponnen rechtszaak (eindigend op 16 februari 2016) waren vijf experten aanwezig om de resultaten van wetenschappelijke studies te beoordelen. Alle vijf, onder wie Prof. Dr. Dr. Andreas Podbielski, aangesteld door het gerecht zelf, gaven toe dat geen van de zes aangevoerde publicaties in de rechtszaak wetenschappelijk bewijs bevatte dat het zogezegd mazelenvirus bestond. De zogenaamde genetische afdruk van het mazelenvirus werd onafhankelijk onderzocht door twee gerenommeerde laboratoria, inclusief het wereld grootste en leiding gevend instituut op gebied van genetica. De resultaten toonden aan dat de auteurs van de zes wetenschappelijke publicaties foute conclusies getrokken hadden en dat, als een direct resultaat hiervan, alle mazelenvirologen het fout voor hadden. Ze hadden heel gewone celdeeltjes aanzien als deel van het vermoedelijke mazelenvirus. Vanwege deze foute inschatting hebben ze normale celdeeltjes omgetoverd en opgebouwd tot een model van een mazelenvirus hetgeen nu geïdentificeerd kan worden als een illusie. Met deze genetische testresultaten zijn alle thesissen over het bestaan van een mazelenvirus wetenschappelijk van tafel geveegd. Het virus is een fabricatie, een model dat gecreëerd is uit normale brokstukken van cellen en er kwam geen invasie van vreemd materiaal bij kijken.
De fout werd niet opgemerkt door de auteurs of anderen omdat de auteurs een fundamentele regel van wetenschappelijk onderzoek in de wind geslagen hadden, en dat is dat ze geen controle experimenten uitgevoerd hebben. Controle experimenten zouden de auteurs beschermd hebben, en ook de mensheid, tegen zulke monumentale blunder, die de basis werd van het geloof in het bestaan van ziekteveroorzakende virussen. Er werd beslist om geen controle experimenten uit te voeren in deze studies, gesponsord door de industrie, en ik laat de vraag waarom deze beslissing genomen werd in het midden.
De zes aangevoerde publicaties in deze rechtszaak zijn de meest belangrijke publicaties over het onderwerp mazelenvirus. Als een gevolg van de uitspraak van het Hoog Gerechtshof zijn alle uitspraken, nationaal en internationaal, over het zogenaamde mazelenvirus, over de besmettelijkheid van de mazelen, en over de voordelen en veiligheid van vaccinatie tegen mazelen van alle wettelijke basis ontdaan.
Op navraag hieromtrent gaf het hoofd van het Nationaal Referentie Instituut aan het Robert Koch Instituut, Prof. Dr. Annette Mankertz, een belangrijk feit toe, namelijk dat het mazelenvaccin typische normale celcomponenten bevat en dat vaccinatie tegen mazelen derhalve veelvuldige en ernstige allergische en auto-immune reacties veroorzaakt.
Prof. Podbielski verklaarde verscheidene malen dat door de toegeving van het Robert Koch Instituut dat het mazelenvirus natuurlijke celcomponenten bevatte de thesis over het bestaan van een mazelenvirus volledig teniet deed. De conclusie kan niets anders zijn dan dat het mazelenvirus niet bestaat. Het is een fictief personage in een verzonnen verhaal, een spinsel uit een geest met veel verbeelding.
De manier waarop de resultaten van zulk farmaceutisch onderzoek wordt voorgesteld laat ons in de waan dat vorsers het virus waar zij het over hebben weldegelijk hebben geïsoleerd en geïdentificeerd. De waarheid is dat een echte isolatie nog nooit is verwezenlijkt, nooit geïsoleerd 'zonder enige twijfel'. Het hele HIV en AIDS debacle illustreert dat perfect, inclusief het feit dat de media evenzeer faalde om ons waarheidsgetrouw in te lichten. Men vertelde ons dat onderzoekers het HIV virus geïsoleerd hadden en dat zo op deze manier hadden aangetoond dat AIDS hierdoor veroorzaakt werd. In realiteit bestond er een luidruchtige controverse aangaande die wetenschappelijke experimenten die gepubliceerd werden en de conclusies die men getrokken had werden serieus aangevochten door de wetenschappelijke gemeenschap. Geen enkele van de bezwaren werden weerlegd en de meeste werden niet eens beantwoord. In een interview in 1997 (veel later dus) gaf Dr Montagnier, een van de 'ontdekkers', toe dat hij en zijn collega's geen zuivering hadden doorgevoerd van de celdeeltjes. Hij bevestigde dat er door z'n team enkel "een collectie van requisieten" van celdeeltjes was aangetroffen op het celmembraan en dat er geen electronmicroscopische beelden waren gepubliceerd die dit celmateriaal konden identificeren. In feite hebben ze steeds geweigerd om dat 'bewijs' te publiceren. Ondanks deze zware tekortkoming werden er niet nader geïdentificeerde eiwitten gebruikt als substraat voor de HIV test, gepatenteerd door Dr Montagnier in 1983, met de vordering dat het eiwitten waren van het zopas geïsoleerde retrovirus HIV, terwijl het eigenlijk om gewone celdeeltjes ging.
Al dit stelt het totale verhaal van hoe het immuunsysteem dan wel werkt in vraag aangezien heel belangrijke vragen nooit beantwoord zijn.
- Waarom gaat het immuunsysteem, onder bepaalde omstandigheden, de eiwitten van het eigen lichaam aanvallen?
- Waarom worden kankercellen door de immuuncellen niet herkend als vreemd?
- Waarom vallen, tijdens de zwangerschap, de immuuncellen het embryo niet aan?
- Waarom worden intestinale bacteriën niet als vreemd herkend?
Dit brengt ons bij het fundamentele dogma van de immunologie, namelijk de veronderstelling dat immuuncellen vreemde eiwitten en moleculen kunnen herkennen en kunnen differentiëren tussen de lichaamseigen 55.000 eiwitten en eiwitten en moleculen van andere organismen. Het is deze misvatting die aan de grondslag ligt van de dan aannemelijke theorie dat een gesofisticeerd virus het lichaam is binnengedrongen. De infectie invasie theorie is een hersenspinsel. Testen voor 'specifieke' antilichamen met het oog op het identificeren van de aanvaller kan alleen maar tot een aanvaardbaar resultaat leiden door het manipuleren van goede standaard wetenschappelijke onderzoeksmethoden.
Het zou een stuk makkelijker geweest zijn moest men nota genomen hebben van alle wetenschappelijke publicaties in plaats van de autoriteit een selectie te laten uitvoeren. In de zeventiger jaren werd het bewezen dat nitriet vergiftiging aanleiding gaf tot een aantal fysische en mentale effecten die later het AIDS syndroom genoemd werden. De AIDS ziekte is veroorzaakt door vergiftiging en het HIV virus bestaat niet. De ellendige uitbraak van de dolle koeienziekte in het begin van de negentiger jaren was een gevolg van vergiftiging die bepaalde prionen in de weefsels veroorzaakte, en dan voornamelijk in het zenuwweefsel. Als een direct gevolg hiervan is de ziekte van Creutzfeldt-Jacob, de menselijke variant, ook een vergiftiging. In feite, wanneer we terug gaan doorheen de geschiedenis van de virale ziekten vinden we rapport na rapport bewijzen dat de oorzaak van de ziekte een vergiftiging is in plaats van een onzichtbaar ongrijpbaar virus. En dat gaat helemaal terug naar het prille begin, helemaal tot bij polio, waarvan men in die tijd aangetoond had dat het een gevolg was van vergiftiging, voornamelijk door pesticiden.
Wetenschappers hebben ons echte oorzaken van ziekten aangereikt maar de media geeft deze rapporten geen stem, maakt deze onderzoekers monddood. Wanneer het verhaaltje van de overheid, het mondstuk van de industrie, in twijfel getrokken zou kunnen worden dan worden er twee campagnes in het leven geroepen. De eerste houdt zich bezig met het bombarderen van de bevolking met informatie, beloften en angsten die de mensen in de ban houden en de tweede is gericht op het onderuit halen van de geloofwaardigheid van de onderzoeker. Wanneer hun werk, de inhoud en de conclusies niet kunnen weerlegd worden dan spits de campagne zich toe op de persoon zelf. Eender welke brok niet-gerelateerde informatie over die persoon kan worden verdraaid, uit verband gerukt of uit een ander tijdskader gehaald worden en zal dan onverbiddelijk gebruikt worden in de media. Deze is meer dan bereid om de hand die hen voedt, de hand van de autoriteit, van de industrie, een handje te helpen
De media, en dat is inclusief de sociale media, bepaalt wat we geloven. Zelfs facebook heeft beslist te weten wat fake news is met betrekking tot vaccinaties en eigent zich het recht toe om die informatie uit de ether te halen en te verwijderen. Het belandt buiten het gezichtsveld van de mensen. Het is niet langer voor de mensen beschikbare informatie zodat het lijkt alsof deze informatie helemaal niet bestaat. Dat is zeker geen voorbeeld van vrijheid van meningsuiting, vrijheid van publicatie, vrijheid van gedachtegoed. Autoriteiten die zichzelf het "recht" toe-eigenen om je conversatie na te trekken en deze te verwijderen, te vernietigen, verbrijzelen het recht op vrije meningsuiting. Elke overheid of regering die dit toelaat en hun onderdanen hieraan onderwerpt mag zichzelf geen voorvechters noemen van de vrijheid van de mens. Het zou hen mooi staan moesten autoriteiten en regeringen een publieke en transparante keuze maken tussen ofwel angstig zijn en de noodzaak voor het opleggen van restricties en controles, ofwel het propageren van vrije meningsuiting. Alsjeblieft hou op met te doen alsof je beide tegelijkertijd kan doen!
Ik kijk uit naar de dag dat de waarheid viraal gaat!
Februari 2020