Van Armoede tot Overvloed

Door Dr Patrick Quanten MD

Armoede en ziekte gaan hand in hand. Dat weten we allemaal! Nu we de twintigste eeuw juist afgesloten hebben weten we, vanuit onze ervaring, dat het de beschaving is die ons het leven redt. We hebben niet meer bewijzen nodig. We zijn er zeker van.

Maar zijn we zeker genoeg om met de feiten geconfronteerd te worden?

Het is juist dat in de Westerse cultuur de twintigste eeuw ons heel veel informatie geleverd heeft met betrekking tot de invloed van armoede op de gezondheid van mensen en het zou verstandig zijn om de mogelijkheid om onze waarnemingen neer te schrijven voor het nageslacht niet te laten liggen.

Als we het begin van de eeuw vergelijken met het einde, dan is duidelijk te zien dat de bevolking in de Westerse wereld in het algemeen zich verheven heeft boven de armoede uit, tenminste volgens de standaarden en omstandigheden die in het begin van de eeuw heersten. Gedurende diezelfde tijdsperiode is er een absolute daling van het sterftecijfer bij kinderen, van het voorkomen van besmettelijke ziektes en tandbederf, waardoor de statistieken ons laten geloven dat de algemene levensverwachting drastisch gestegen is gedurende deze periode. Maar als we de beschikbare gegevens in detail bekijken zien we een meer gematigd beeld. Aangezien de sterfte bij kinderen drastisch gedaald is, is het cijfer voor de gemiddelde levensduur de hoogte in geschoten, terwijl de gemiddelde levensduur van een volwassene feitelijk gelijk gebleven is. De levensverwachting van een volwassene (35 tot 40 jaar oud) heeft geen verandering van betekenis gekend tussen het begin en het einde van de twintigste eeuw. In de statistieken wordt natuurlijk niets vermeld over de kwaliteit van het leven op een bepaalde ouderdom en over een mogelijk verschil hiervan gedurende de laatste honderd jaar.

Autoriteiten zijn snel geweest om de glorie op te eisen voor de verbeterde gezondheid, die gepaard ging met het achter zich laten van armoede. Vooruitgang in de geneeskunde wordt aanbeden als "levensreddend" en elke afwijking van deze slogan wordt verpletterd met een intensiteit, die de woede weerspiegelt van een gewond dier. Waarom zouden de autoriteiten zo prikkelbaar zijn als hun beweringen op de proef gesteld worden? Als ze de waarheid vertellen, dan zal niets hen kunnen tegenspreken. Als ze geloven dat ze de waarheid vertellen maar er niet helemaal zeker van zijn, dan zouden ze elk bewijs moeten omarmen dat hen helpt om te begrijpen en de waarheid te kunnen ontdekken; maar als ze weten dat ze leugens vertellen, dan hebben ze alleen maar bedreiging en verdrukking ter hunner beschikking om anderen ervan te weerhouden de waarheid te ontdekken.

Van een Zwakke naar een Goede Gezondheid

Om het voor ons mogelijk te maken om het verband te begrijpen tussen armoede en een zwakke gezondheid moeten we eerst armoede definiëren. Niet in staat zijn om een auto aan te schaffen, bijvoorbeeld, kan gezien worden als een duidelijk teken van armoede in bepaalde kringen, maar het beïnvloedt iemand zijn gezondheidstoestand niet rechtstreeks. Naar welke soort armoede verwijzen we dan?

Een globale kijk naar de gezondheidstoestand van verschillende bevolkingsgroepen toont ons zeer snel dat het niet veel te eten hebben of geen grote variëteit voedsel ter beschikking hebben door ons als "arme" mensen bestempeld wordt, maar dit is zeker geen indicatie voor een zwakke gezondheid. Er zijn verschillende groepen mensen overal ter wereld in gelijkaardige omstandigheden zonder tekenen van het soort ziektes die het Westen teisteren en zelfs met effectief heel weinig ziektes in hun groep. Dit betekent dat onze algemene waarneming van een "slecht" dieet niet accuraat is, en inderdaad hebben vele statistieken aangetoond dat tijdens de Tweede Wereldoorlog, toen er ernstige voedselbeperkingen waren, de bevolking in heel Groot-Brittanië gezonder was dan tegenwoordig.

Armoede betekent een tekort aan iets. Het is de invulling van dat "iets" dat toelaat dat het woord gebruikt wordt bij een grote variëteit van situaties.

Als we armoede willen in verband brengen, of het gemis aan iets, met gezondheidszaken dan moeten we specifieker zijn in onze waarnemingen met betrekking tot wat er ontbreekt als onze gezondheid slechter wordt tengevolge van armoede.

• Slechte waterkwaliteit zou een factor kunnen zijn. Sinds we een voorraad gezuiverd water geïntroduceerd hebben aan een groot deel van de bevolking, waardoor het drinken van bronwater drastisch daalde, hebben we een verbetering van de gezondheid van betekenis vastgesteld. Heel dikwijls was het bronwater besmet, waardoor de kwaliteit van het water verminderd was. Dit gebeurde vaker nadat we kunstmatige meststoffen op het land gingen gebruiken, die in de grond doordrongen en zich opstapelden in het grondwater. Gelijkaardig verzamelden rivieren, die gedurende eeuwen vers water naar de vruchtbare valleien voerden, smetstoffen stroomopwaarts om deze meer en meer in de lager gelegen valleien af te zetten, waardoor het water onbruikbaar werd voor consumptie. Maar, fris bronwater, vooral hoog in de bergen, bleef onaangeroerd en beschavingen bleven vertrouwen op de hoge kwaliteit van bronwater als hun levensondersteunde systeem. (Zie ook "Veroorzaakt Water Kanker?")
• Het is duidelijk dat een slechte sanering verband houdt met de slechte waterkwaliteit. Een groot aantal mensen, die enorme hoeveelheden afval produceren op een relatief kleine ruimte, besmetten hun leefomgeving met rottende materialen. Op termijn zullen deze rottende materialen in de grond en het water infiltreren in aanzienlijke hoeveelheden en daar de kwaliteit van de natuurlijke omgeving, waarin deze mensen leven, verminderen, waardoor de gezondheid risico loopt. (Zie ook "Vruchtbare Bodem ")
• Slechte luchtkwaliteit is een andere factor in armoede. We zien niet alleen dat de gezondheid achteruit gaat als we mensen in omstandigheden brengen waar ze lucht van zeer slechte kwaliteit inademen, zoals in de koolmijn of in steden die omringd worden door zware metaalnijverheid (eerste industriële revolutie, begin 20ste eeuw), maar we proberen zelfs om zuivere lucht als behandeling te gebruiken voor bepaalde ziektes zoals tuberculose en rachitis. Zelfs tegenwoordig zien we belangrijke verschillen in statistieken die een groter aantal ziektes vermelden die verband houden met de ademhaling, migraine en allergieën in gebieden met zwaar vervuilde lucht.

Dus, zolang we zuiver natuurlijk water, zuivere lucht en een goede sanering hebben zouden we een goede gezondheid bij onze bevolking moeten waarnemen. En werkelijk er zijn sommige heel gezonde stammen gevonden, die leven in extreme omstandigheden, ofwel verstopt in de jungle ofwel hoog in ontoegankelijke berggebieden. De lucht is er zuiver; het water is er proper; kleine groepen, vaak semi-nomaden, zorgen ervoor dat het afval verspreid wordt over een redelijk groot gebied het hele jaar rond, waardoor het land de tijd krijgt om volledig te herstellen en dit ligt zeker binnen de capaciteiten.

Wat met andere gemeenschappen die een levensduur hebben die de onze ver overstijgt, maar toch leven in ongezonde omstandigheden van vervuilende industrie, beperkt dieet, zwaar roken en een hoog alcoholgebruik? We komen later bij hen terug. Maar eerst:

Van een Goede naar een Zwakke Gezondheid

De Natuur voorziet ons niet van de drie noodzakelijke elementen voor een zwakke gezondheid. In de Natuur is de lucht zuiver voor ons om in te ademen en van te leven. Het water is proper voor ons om te drinken en ons systeem te zuiveren. Het natuurlijke recyclageproces, waarbij alle afval afgebroken wordt en terug gebracht wordt in de levenscyclus, is compleet en laat alle gebieden gerevitaliseerd achter.
Maar als de Natuur ons van alle juiste ingrediënten voorziet voor een gezond leven, wat is er dan dat dit allemaal verknoeit?

In één woord, vervuiling!

Wat is vervuiling? – Alles wat onzuiver, onrein maakt.

Wat is er dan dat de producten van de Natuur onzuiver maakt? En hoe kan dit gebeuren?

Het gebeurt eigenlijk op twee verschillende manieren. Enerzijds, wordt de Natuur onzuiver als de natuurlijke processen overbelast worden; als de last te zwaar wordt. Met andere woorden, als de waterlopen te veel afval moeten wegvoeren; als de bomen teveel koolstofdioxide moeten verwerken; als er teveel rottend materiaal achter gelaten worden op de grond.

Anderzijds, als de materialen die gezuiverd moeten worden vreemd zijn aan de natuurlijke processen, of aangeboden worden in een geconcentreerde vorm waar de Natuur niet snel genoeg mee kan omgaan. Het doorspoelen van chemicaliën in de rivier, het uitspuwen van zware metalen en dioxines in de lucht, na de verbranding van door de mens gemaakte materialen, zijn slechts enkele voorbeelden van deze processen. Deze producten zullen lange tijd blijven rondhangen en in als maar groter wordende hoeveelheden, waardoor het evenwicht van de omgeving voor altijd verandert.

Onder deze omstandigheden van vervuiling vermindert de kwaliteit van de essentiële elementen, waardoor alle levende wezens zich zullen moeten aanpassen aan hun nieuwe omgeving. Dieren en planten, die een kort leven hebben en een groot verloop, zullen zich waarschijnlijk sneller en succesvoller aanpassen. Dit is één reden waarom insecten aan de top van de bende staan, of als je wil, waarom bacteriën, zwammen, parasieten en gelijken de strijd aan het winnen zijn tegen sterilisatie en detergenten. Ze staan altijd klaar om te veranderen wat er veranderd moet worden om het beste uit hun omgeving te halen. Menselijke wezens daarentegen zullen enkele generaties nodig hebben om de aanpassing door te voeren, afhankelijk van hoe snel de veranderingen hen opgelegd worden en ze zullen het moeilijk hebben om bij te benen.

Welnu, wetende dat vervuiling een slechtere omgeving voor ons om in te leven creëert, onze gezondheid op een negatieve manier beïnvloedt, waarom zouden we dan deze vervuiling in de eerste plaats toelaten?

Van Armoede naar Overvloed

Wat is er dat de mens ertoe drijft om een omgeving, waarin hij heel gelukkig kan leven, te veranderen? Wat is er dat hem méér doet willen?

Tegengesteld aan de bewoners van het dierenrijk is het bewustzijn van hun menselijke tegenhangers datgene dat hen anders maakt. Het is ons zelfbewustzijn dat ons anders maakt dan de rest. Het is het bewustzijn van een vrije wil, van een keuze te hebben in plaats van een instinct. Het is het bewustzijn van "het grotere plaatje", in plaats van het instinct van ervan deel uit te maken.

Het is het bewustzijn waardoor mensen in staat zijn om te oordelen, bewuste keuzes te maken. Dit is waar de problemen beginnen, maar het is ook precies hier waar een zeer interessante reis begint.

Levend tussen zijn medemensen, gelukkig met wat de Natuur hem biedt, zal er altijd één zijn die méér wil. Ergens zal één mens uitvinden hoe hij of zij beter kan worden, rijker, slimmer, invloedrijker, of iets anders dat hem/haar anders maakt dan de rest. Hier begint hebzucht, gevoed door het ego.

Eens je jezelf open stelt voor het idee dat je de oogst kan vergroten door iets anders te gebruiken, zij het een tractor in plaats van een os, een meststof, een serre, of een genetisch gemanipuleerd zaadje, dan introduceer je een verschil in de samenleving dat niet meer terug gedraaid kan worden. De gevolgen ervan kunnen nooit meer volledig uitgewist worden. Het is deze stuwkracht naar meer en beter vanuit het individu komende dat het onevenwicht veroorzaakt en dat het vervuilingproces opstart. Als één gebied van het leven gestimuleerd wordt om meer te worden, dan is er altijd een ander gebied dat de extra's moet leveren en hierdoor minder wordt. Men kan alleen de groei van bepaalde gewassen stimuleren door meer van een bepaalde voedingsstof uit de bodem te nemen, en hierdoor wordt het voedingsevenwicht van de bodem algemeen verstoord.

Eens dit "meer" de aanvaarde standaard geworden is, dan willen we allemaal meer en de uitputting van natuurlijke middelen neemt dramatisch toe. Deze uitputting verstoort het algemene evenwicht binnen de natuurlijke processen. Slechts één eenvoudig voorbeeld. Als het honderd jaar duurt voor een boom om groot en sterk te worden, dan zal het omkappen van deze boom om hem in je open haard te verbranden verreikende gevolgen hebben. Niet alleen zal deze boom alleen jezelf voor een zeer beperkte periode verwarmen, hetgeen betekent dat je meer en meer bomen nodig hebt om je doel te bereiken, maar je zal ook de bron van je warmte uitputten, aangezien het veel langer duurt voor de boom om te groeien dan voor jou om hem te verbranden. Daarnaast, eens de boom omgekapt is, ademt hij niet meer voor jou, en omdat bomen de longen van de aarde zijn die de meeste zuurstof in de atmosfeer produceren, zal je binnenkort ook zonder zuurstof vallen en de niveaus van koolstofdioxide zullen stijgen. En verder zorgt de schaduw, waar de boom op de grond voor zorgt en waardoor water vastgehouden wordt in de bovenste lagen van de aardkorst, ervoor dat er een grote variëteit van planten en dieren kan leven. Eens de boom verdwenen is wordt de grond rechtstreeks blootgesteld aan de zon, warmt enorm op en droogt uit, hetgeen het leven erop en erin aanzienlijk vermindert en verandert voor altijd. Dus, door het omkappen van de boom om jezelf te verwarmen, heb je niet alleen de vogel zijn huis ontnomen, je hebt ook het zuurstofniveau van de aarde verminderd, meer woestijn gecreëerd en de temperatuur van de aarde doen stijgen. En wat nog meer is, je hebt ervoor gezorgd dat er meer bomen nodig zijn omdat het vuur je verwarmd heeft en je een comfortabeler gevoel gegeven heeft, iets wat je wil blijven ervaren.

Terwijl we onze levens comfortabeler maken, worden we gewoon aan het comfort dat een gevoel van luxe laat open bloeien. We worden bang om dit gevoel te verliezen. Eens we meer voedsel produceren, kunnen we meer voedsel eten en beginnen we meer voedsel graag te hebben. Eens we krachtvoerproducten produceren, zoals gebeurt in de tuinbouw en in de landbouw, maken we de bodem waarop deze producten groeien armer. Vee, groenten en fruit verliezen hun natuurlijke evenwicht omdat sommige aspecten van hun wezen meer gewaardeerd worden dan andere (uitzicht, smaak, grootte, reuk, kleur). Ze bevatten misschien wel dezelfde chemicaliën die ervoor gezorgd hebben dat ze groter groeiden of die hen beschermd hebben tegen besmetting of plagen, maar ze zullen zeker een lagere levenskracht bezitten. Aangezien ze niet in de mogelijkheid waren om hun natuurlijke omgeving te absorberen in hun natuurlijk groeiproces, is het natuurlijke evenwicht van levensverbeterend voedsel verward en verstoord. Aangezien het groeiproces in al zijn aspecten niet langer een volledig en evenwichtig fenomeen is, is de resulterende oogst enorm verschillend van de volledig natuurlijke oogst. Bijvoorbeeld, natuurlijk zonlicht kan ofwel vervangen worden door een vorm van centrale verwarming of wordt op zijn minst gefilterd door glazen panelen. Een tekort aan rechtstreeks natuurlijk zonlicht zorgt ervoor dat planten en dieren kwetsbaar worden voor ziektes omdat ze een verzwakte weerstand hebben. Dr Richard Hobday heeft het verband tussen gebrek aan rechtstreeks zonlicht op onze huid en het uitbreken van ziektes zoals rachitis en tuberculose uitgebreid bestudeerd. Wat nu een bewezen feit is met betrekking tot mensen was reeds lang bekend voor planten.

Aangezien we nu beginnen met voedsel van slechte kwaliteit te consumeren, (zie ook "Gezond Voedsel"), hebben we de behoefte om méér te eten omdat we niet langer goed gevoed worden door het voedsel dat we consumeren. We beginnen teveel te eten. Dit fenomeen wordt enkel waargenomen in de beschaafde wereld en herhaalt zichzelf in alle beschaafde maatschappijen doorheen de geschiedenis. Telkens wanneer we een stijging waarnemen in de degeneratie van het lichaam en de moraliteit is dit wanneer de maatschappij zijn niveau van rijkdom, verfijning, behoeftes - in algemene termen, zich wentelt in overvloed - verhoogt.

Het leven is gemakkelijker geworden, waardoor meer tijd vrij komt voor ontspanning en spelletjes, voor plezier en feestjes, voor voedsel en consumptie. Hoe gemakkelijker het leven wordt, hoe minder voldoening het geeft. De kunstmatige vervangingen voor natuurlijke beweging in werking brengen niet dezelfde voldoening en laten mensen over het algemeen ondervoed achter in hun zoektocht naar verzadiging. Op hun beurt spoort dit hen aan om meer te willen hebben, in een wanhoopspoging om aan hun behoeftes te voldoen. De consumptie verhoogt voortdurend; maar ook de ontevredenheid van de consument. En hier zien we beiden kanten van deze ontwikkeling.

Terwijl de consumptie groeit en groeit, verhoogt de uitputting van natuurlijke bronnen voortdurend, waardoor er minder en minder overblijft voor de toekomst, maar ook wordt de natuurlijke omgeving vernietigd die deze bronnen in eerste instantie gecreëerd heeft, waardoor er bijna geen hoop blijft op een herstel in de toekomst. Terwijl de levenskwaliteit van onze wereld snel vermindert, verhogen wij niet alleen onze consumptie, waardoor we de vernieling stimuleren, maar we putten ook onze innerlijke bronnen uit omdat we een tekort hebben om vanuit onze omgeving deze leemte terug op te vullen, omdat deze niet langer het noodzakelijke evenwicht bevat voor zichzelf en onze levensbehoeften. Kortom, de wereld wordt ziek en wij worden ziek. De wereld heeft niet langer de mogelijkheid om met zijn eigen natuurlijke processen om te gaan omdat sommige levensnoodzakelijke bronnen verwijderd werden; en we hebben niet langer de innerlijke kracht om de omstandigheden waarin we leven het hoofd te bieden, omdat onze vitale bronnen uitgeput zijn en we niet langer gevoed worden door de slechte kwaliteit, die algemeen voorkomt in ons leven. Onze omgeving is zo snel veranderd omwille van onze onverzadigbare honger naar meer, zodat we niet de tijd en de kennis hebben gehad om onze levens aan te passen aan de nieuwe omstandigheden.

Een wereld die leeft voor overvloed, waar "overvloed" de norm is geworden, kan maar één richting uit gaan. Ze is regelrecht op weg naar de hel. Overvloed is per definitie uit evenwicht. De natuur overleeft alleen maar als een systeem in evenwicht is. Binnen de Natuur zien we ook overvloed, zowel in natuurrampen en in termen van teveel productie van bepaald voedsel op bepaalde plaatsen en bepaalde tijdstippen. Maar er is toch een groot verschil. De Natuur verzekert dat overvloed in eender welke vorm maar van korte duur is. Het bessenfeest, waardoor apen in de jungle dronken worden, duurt slechts twee weken per jaar, en dan wordt alles weer "normaal". Overstromingen, droogte, vulkanische uitbarstingen en andere zijn allemaal gebeurtenissen van korte duur in de geschiedenis van de aarde, en allen laten zaadjes achter voor nieuw leven. Menselijke overvloed heeft alleen maar oog voor "meer"; meer nemen, maar niet meer geven.

We zouden de woorden van Mahatma Gandhi ter harte moeten nemen. "Er is genoeg in deze wereld voor de behoefte van elke man en vrouw, maar niet genoeg voor hun hebzucht."

Een laatste Woordje

Als we ernstig willen weten waar gezondheid mee te maken heeft en waardoor ze achteruit gaat, dan moeten we eerst het mechanisme begrijpen wat haar ondersteunt.

We vinden alleen maar echte gezondheid waar er een eerlijk evenwicht en harmonie is binnen de woonomgeving. Dit betekent dat wat ook de levensomstandigheden van een individu mogen zijn, zoals klimaat, bodem, watertoevoer en natuurlijke bronnen, de mensen alleen maar gezond kunnen zijn als ze in harmonie leven met deze omgeving. Als het hele ecosysteem éénstemmig vibreert, hetgeen betekent dat er geen disharmonische klanken zijn, dan zal alles erin het meeste eruit halen, en hier horen ook de mensen bij. Dus, zelfs als de levensomstandigheden redelijk "arm" en "ongezond" zijn, kan men nog gezond leven vooropgesteld dat men in harmonie is met zijn omgeving. Dit kan bereikt worden door alleen maar voedsel te nemen van de levende dingen binnen deze omgeving en door tevredenheid en voldoening over deze omgeving te tonen. Respect tonen voor de levensomstandigheden en deze onderhouden en ervoor zorgen zal een positieve opbrengst verzekeren door de harmonisering van alle energieën.

Armoede, in de zin van een te neer gang en vernietiging van dit ecosysteem, is een duidelijke oorzaak voor de achteruitgang van de gezondheid, zowel van onze leefomgeving als van onszelf.

Maar overvloed, waardoor we het evenwicht van het systeem verstoren door selectieve over-"oogst", zal op gelijkaardige wijze dit evenwicht verstoren. Dit zal op zijn beurt leiden tot de verarming van de natuurlijke vibraties en de achteruitgang van het leven.

Over-eten, over-productie, over-bezorgdheid, over-beschaving, over-organisatie, over-werken, over-rusten en over-stimuleren zijn allemaal voorbeelden van manieren waarmee we ons leven armer maken. Door uitermate hard te werken om onszelf op één manier te verbeteren, laten we de weegschaal doorslaan en overbelasten we het systeem totdat dit breekt. Dit manifesteert zichzelf in ziekte.

Als we onverstoorde natuurlijke woongebieden bestuderen, dan vinden we daar niet alleen een plaats voor alles, roofdieren zowel als prooien, maar we zien ook een duidelijk te onderscheiden gebrek aan overvloed. Op eender welk moment kan er overvloed zijn zoals dieren die teveel eten of overstroming, maar niets hiervan wordt voor een lange periode aangehouden en dit zal op een natuurlijke manier gecompenseerd worden. Dit leert ons dat het niet de sporadische uitspatting is die het natuurlijke evenwicht zal verstoren, maar dat de schuldige de voortdurende stress is die zo een situatie op de omgeving legt en die er hierdoor voor zorgt dat deze onomkeerbaar zal veranderen.
Een cultuur die baadt in overvloed kan niet anders dan het ecosysteem veranderen, door er het leven uit te zuigen tegen een snelheid die niet kan bijgehouden worden. Op zijn beurt kan de veranderde omgeving dan niet langer het leven in stand houden zoals het was en de overleving van zowel het individu als van de mensheid, zal afhankelijk zijn van hun mogelijkheid om samen met de omgeving te veranderen. Terwijl dit proces volop op gang is zullen we een massale stijging zien van ziektes en slechte gezondheid, hetgeen een fysieke uitdrukking is van het onevenwicht en de omwenteling binnen het energetische veld dat dit specifieke ecosysteem creëert.
Armoede en overvloed, de extremen op de schaal van het Leven, resulteren beiden in volledige chaos, die verantwoordelijk is voor de dood en vernietiging van het Leven, zoals het op dit ogenblik gekend is.
Het Leven in al zijn vormen wordt onderhouden door matiging in al zijn aspecten. Menselijke hebzucht wijkt af van deze middenweg en laat zowel armoede als overvloed in zijn kielzog achter.
Als je op zoek bent naar gezondheid, zoek dan naar matiging in alle aspecten van je leven.