Beweging en Tijd

Dr Patrick Quanten MD

Vanaf het ogenblik dat een zaadje open barst begint beweging. En tijd ook. Wanneer er geen beweging is, bestaat er ook geen tijd. Als dit verrassend overkomt voor jou, lees de Bijbel dan eens opnieuw. In de Tuin van Eden veranderde niets; alles was perfect en bleef steeds hetzelfde. Het was de perfecte plaats om te verblijven voor Adam en Eva, vooropgesteld dat ze niets verlangden. Zodra ze iets anders verlangden, begonnen de dingen te veranderen en werden ze verbannen uit de Tuin en het leven zou nooit meer hetzelfde zijn. Eeuwig leven veranderde in eindig leven. De cyclus van leven en dood begon.

Vanaf het ogenblik dat een zaadje open barst begint energie naar buiten te stromen. Deze heeft een snelheid en een richting, in dit geval weg van het punt van ontploffing. We weten ook dat de energiestroom vertraagt hoe meer de energie afkoelt en/of onder druk komt te staan wanneer ze grotere weerstand tegenkomt. Dit brengt de zeven lagen van creatie, die verborgen lagen in het eerste vibratieniveau, naar buiten. Dit is de oerknal of zoals wij het noemen de Big Bang. Elk van deze lagen zal zich weer opdelen in zeven nieuwe lagen, zoals elders op deze website in meer detail beschreven werd, en dit zal bijna eindeloos blijven gebeuren. (Uiteindelijk zal deze specifieke energiestroom stoppen wanneer alle energie overgedragen is.) Het resultaat van het vertragen van de beweging van energie is rechtstreeks verantwoordelijk voor de "visualisatie" van alles wat de energie in zich houdt. Hoe gaat dat in zijn werk?

Einstein vertelde ons dat alle materie energie is; het is energie vastgezet in grote densiteit, dit noemen we materie. De hoeveelheid energie die een bepaald stuk materie vasthoudt kan voorgesteld worden als EM (materie-energie). De totale hoeveelheid energie omvat in eender welke materie is de som van de energie die vastgezet is in de materie en de energie die zich uitstrekt in de beweging van de massa.

ET = EK + EM

De totale hoeveelheid energie is gelijk aan de kinetische energie plus de massa-energie. Wiskundig is dit niet helemaal juist, maar laten we gewoon het principe in gedachte houden.

Als de reizende energie vertraagt en laag op laag van meer gedefinieerde "materie" creëert, is het eigenlijk de materie die manifest wordt als gevolg van de vertraging van de energiegolf. Een deel van de bewegingsenergie wordt overgedragen naar materiaal met een hogere densiteit energie, i.e. materie. Dit omvat ook het zichtbare licht (de eerste materie die gecreëerd werd in dit universum), de kleuren van het zichtbare spectrum, enz. In eerdere artikels hebben we aangetoond hoe het zichtbare licht zich "uitsmeert" en daardoor het kleurenspectrum wordt wanneer de energie zich beetje bij beetje los trekt uit de lichtenergie. De volgorde waarin de verschillende kleuren verschijnen, geboren worden, is eerst geel, dan violet, gevolgd door blauw, oranje, indigo, groen en uiteindelijk rood. De volgorde van "zwaarte" is de eigenlijke schepper van het materialistische spul. Dus, terwijl de lagen progressief zwaarder worden, absorberen ze meer en meer energie vanuit de kinetische energiestroom. Kinetische energie wordt overgedragen naar materie-energie.

De beweging van de creatieve energie, zoals ontstaan door het openbarsten van het zaad, begeeft zich in een bepaalde richting weg van het punt van ontploffing. Je kunt je een zich uitstrekkende golf voorstellen die de vorm van een bal aanneemt en voortkomt uit een centraal beginpunt. De golf verstoort elk punt van de ruimte waardoor ze reist en zet een trilling van dat specifieke punt van de ruimte in beweging. De richting van deze vibratie van elk punt is loodrecht op de richting van de golf zelf. Als de kracht van de golf, als de energie van de beweging, vermindert, dan valt een deel van de energie uit de richting van de golf. Het is te traag, blijft achter en valt aan de onderkant uit de overkoepelende energiegolf, en dit energiepakketje wordt "geabsorbeerd" door het punt in de ruimte door zelf in beweging te treden. Dit energiepakket vibreert ook, maar tegen een iets lagere snelheid dan de golf die het juist heeft moeten verlaten, de trein waarop het meereisde. Het beweegt zich nu loodrecht op de golf waaruit het gevallen is, en zijn vibratievlak is ook loodrecht op het vibratievlak van de originele golf. Nadat zeven lagen eruit gevallen zijn en zichtbaar geworden zijn als een integraal deel van de originele golf, vindt de volgende laag op dezelfde manier plaats. Deze laag vibreert echter op een frequentie die precies de helft is van de originele eerste laag en wordt dan zelf de eerste laag van een nieuwe ontwikkeling van een reeks van zeven lagen. We zijn alleen maar een octaaf lager gegaan maar spelen dezelfde noot.

Wanneer we voldoende van deze energiepakketten verliezen uit de "lichtenergie" waarmee we deze creatie begonnen, zullen we uiteindelijk datgene beginnen te creëren wat we kennen als "echte" massa, met andere woorden, materiële dingen, van elektronen tot atomen tot moleculen tot organismen tot menselijke wezens. Elke laag vibreert aan een lagere snelheid dan de laag waaruit ze gevallen is. Hoe complexer het gecreëerde materiaal wordt, hoe lager zijn frequentie. Misschien moeilijk te geloven, maar ons centraal zenuwstelsel vibreert aan de laagste frequentie van alles wat leeft. Het kan vertraagd worden tot slechts enkele cyclussen per seconde zonder dat het hele organisme, de mens, sterft. Het zenuwweefsel is het weefsel met de hoogste dichtheid in de schepping van de mens, en menselijke wezens werden als laatste gecreëerd in het geheel van het universum (dag zes in de Bijbel). Dit is het verst dat de materiële creatie voorlopig kan gaan. Menselijke wezens zitten op het diepste niveau waar de energie overgedragen kan worden naar materie en wat dit creatieve universum kan bereiken. Het zal nog verder gecondenseerd worden dan wat het nu is vooraleer materie zichzelf zal oplossen. Dit omgekeerde proces zal beginnen bij de mens, die niet langer de behoefte aan een fysiek lichaam zal hebben om te kunnen evolueren.

Maar terug naar energieoverdracht.

Dus, hoe trager een energiegolf beweegt, hoe meer energie er zal overgedragen worden naar energie met een hogere densiteit, wat zich uiteindelijk zal manifesteren in materie. De vibratierichting van de bovenliggende energiegolf is altijd loodrecht op de richting waarin de volgende, tragere, energiestroom vibreert. Deze lagen liggen boven elkaar, altijd in rechte hoeken, tenminste wanneer er volledige harmonie is. Zie jezelf staan op een platform aan de achterkant van een bewegende trein met een bal in je handen. De bal beweegt in de richting van de trein tegen de snelheid van de trein. Wanneer je de bal laat vallen, dan valt hij naar beneden naar de grond in een hoek van 90° ten opzichte van de richting waarin de trein beweegt. Zo ziet het eruit wanneer een energiegolf een energiepakket "verliest". Maar voor een waarnemer van buitenaf, die ziet hoe jij de bal aan de achterkant van de trein laat vallen, ziet het pad van de vallende bal er helemaal anders uit. Het beschrijft een curve vanaf het punt waar je hem liet vallen naar waar hij de grond raakt. Een reeks ballen die snel na elkaar vallen, allemaal hun eigen stuwkracht aannemend en hun eigen curve doorheen de ruimte beschrijvend, is representatief voor energiepakketten die uit een energiegolf vallen. Elk van deze energiepakketten zal ook opsplitsen in zeven lagen. Tegen de tijd dat de achtste opsplitsing plaatsvindt, zeggen we dat de trillingsfrequentie van het achtste niveau precies de helft is van dat van het eerste niveau; we zijn een octaaf gedaald. Dit betekent dat wanneer we de curven die deze energiepakketten in de ruimte beschrijven samentellen dit een volledige cirkel vormt. Maar we eindigen niet op precies dezelfde plaats, maar meer in een gelijkaardige positie, alleen een volledige trede naar beneden. Het vormt dus eigenlijk een spiraal. De creatie begint op één punt, beschrijft een reis van grote maar steeds kleiner wordende cirkels die een spiraal vormen, om weer in één punt te eindigen.

Als we de inhoud aan energie van deze verschillende lagen vergelijken, dan kunnen we zien dat hoe meer beweging er in één richting is, hoe trager de energie in de andere richting zal bewegen. Het is pas als de beweging van de golf vertraagd is tot een kritiek punt dat een beetje energie uit de golf "verloren raakt" (minder beweging in die richting) en dat er een vibratie begint in een andere richting, en dat heeft iets anders gecreëerd. De totale som van deze twee energieën blijft hetzelfde. Wanneer een golf vertraagt, stuwkracht en snelheid verliest in de richting waarin ze reist, zal er energie "uit vallen" en dit start een beweging in een rechte hoek met de originele golf. Hoe sneller de trilling, hoe "lichter" de energie is, of hoe minder materialistisch de energie tot uitdrukking komt.

Maar wat betekent snel of traag? Deze woorden worden gebruikt om een relatieve snelheid aan te duiden die afgemeten wordt tegen een standaard. Om verschillende snelheden te kunnen vergelijken moeten we een standaard vaststellen. Dit betekent dat, in het geval van de beweging van de golf, we een standpunt aannemen dat buiten de golf ligt. We markeren twee afzonderlijke punten in de ruimte en kijken hoe lang het duurt voor de golf om de afstand tussen de twee punten af te leggen. Als we op deze manier verschillende golven vergelijken, dan kunnen we nu besluiten dat de ene trager beweegt dan de andere. Beweging bevat in zichzelf de eigenschappen van snelheid en tijd, precies omdat beweging een verplaatsing in de ruimte is die afstand overbrugt. Door het eens te zijn over de afspraak van afstand en snelheid hebben we tijd bepaald als intrinsiek gerelateerd met de beweging zelf.

We kunnen nu hetzelfde doen voor vibraties, die een repetitieve beweging zijn. Een vibratie resulteert niet in een verplaatsing in de ruimte aangezien de beweging heen en weer gaat doorheen een evenwichtspunt. Maar omdat deze beweging repetitief is, kunnen we het aantal herhalingen tellen en dit is het aantal keer dat de cyclus vervolledigd werd. Trilling, of vibratie, bevat in zichzelf de eigenschappen van frequentie en tijd, precies omdat trilling het aantal vibraties dekt.

Dus, daar hebben we het dan: we hebben nu tijd gecreëerd als een rechtstreeks gevolg van beweging in twee richtingen die in een rechte hoek met elkaar in verband staan: de richting van de golfbeweging en de richting van de trilling van het punt in de ruimte dat verstoord wordt door het voorbijgaan van de golf. Al onze metingen houden nu verband met ons referentiekader, en dit is ons begrip van een "kilometer" en een "seconde". Als een stok van een meter lang tegen hoge snelheid aan ons voorbij vliegt, dan ondergaat deze "lengtecontractie": hij lijkt korter dan dezelfde stok die stil ligt in ons referentiekader (hoe sneller de beweging, hoe minder materiaal er wordt gecreëerd). Vergelijkbaar, als een klok tegen hoge snelheid aan ons voorbij vliegt, dan ondergaat ze "tijduitrekking": ze lijkt trager te tikken dan de klok die stil ligt (het werkt dus zelfs voor "materiële" tijd!). Samen compenseren deze fenomenen voor elke relatieve beweging, zodat iedereen exact dezelfde snelheid van licht meet. De hele inhoud van Einstein's Speciale Relativiteit komt neer op deze twee principes:

• Geen enkel plaatselijk experiment kan een onderscheid maken tussen waarnemers die tegen constante snelheden bewegen
• De snelheid van licht is hetzelfde voor alle waarnemers

Wanneer we spreken over de snelheid van het licht, dan bedoelen we de snelheid waarmee licht door lege ruimte reist. Natuurlijk kunnen we de reissnelheid van licht vertragen door het doorheen verschillende materialen te sturen, zoals door glas of water. Het blijft nog altijd licht en dit betekent dat het met dezelfde frequentie vibreert, maar de golflengte neemt toe als de snelheid vertraagt. Dit resulteert in het zichtbaar worden van de verschillende kleuren die in wit licht omvat zitten. Het is dit fenomeen dat ook verantwoordelijk is voor de uiteindelijke creatie van materie; toenemende golflengte als de golfsnelheid vermindert. De totale som blijft ongewijzigd; de vibratiefrequentie verandert niet. Omdat het allemaal zoveel trager beweegt, hebben we nu tijd om de dingen te zien die erin "verborgen" zitten; ze waren er altijd al, maar ze waren niet afgescheiden in de verschillende onderdelen. Het grotere bevat al het potentieel van het kleinere en het kleinere wordt gecreëerd naar het beeld van het grotere.

Binnen het kader van één afzonderlijke creatielaag kunnen we onze metingen uitwisselen. Bijvoorbeeld, als we de planeet aarde als ons kader nemen, dan kunnen afstanden en tijd die we meten op aarde vergeleken worden binnen dat specifieke kader. Met andere woorden, onze metingen van tijd zijn overal op aarde hetzelfde. De lengte van een dag- en nachtcyclus is hetzelfde wanneer deze gemeten wordt in Londen of in Kaapstad, aan de evenaar of in Antarctica. Maar onze ervaring van de tijd die verloopt kan zeer verschillend zijn.

We weten allemaal dat de tijd zeer snel verloopt wanneer we plezier hebben en dat de tijd zo traag verloopt wanneer we ons vervelen. Wanneer we wachten op iets aangenaams dat te gebeuren staat, dan kunnen enkele minuten een eeuwigheid lijken. Het lijkt erop dat vervelende dingen eindeloos duren en geluk voorbijvliegt in een flits. Wat gebeurt er daar dan met de tijd? Er gebeurt helemaal niets met de tijd op zich, want wanneer we op onze klok kijken dan is ze nog steeds afgestemd op de officiële tijdstoestellen.

Dit heeft te maken met onze waarneming van tijd. Om te kunnen waarnemen, moeten we onze aandacht op iets richten. We kunnen dit heel bewust doen, of onze onbewuste geest zorgt ervoor, en dat is wat er meestal gebeurt. Ongeveer je hele leven loopt op automatische piloot. Bijna al jouw waarnemingen heb je gedaan zonder erover na te denken, zonder je ervan bewust te zijn dat je eigenlijk een waarneming deed. Onze zintuigen pikken voortdurend informatie op uit onze omgeving en verwerken deze informatie zonder dat we ons hier bewust van zijn. Maar zelfs dan kunnen we ons niet bewust zijn van letterlijk alles. Als een dier zich bewust zou zijn van letterlijk alle informatie die hem omringt, dan zou geen enkel dier ooit prooi worden en geen enkel dier zou ooit voedsel worden. Dit zou een situatie "zonder verandering" creëren en dat zou betekenen dat we ons in een niet-creatieve omgeving bevinden. Maar dat is niet zo!

Als mens (dit is niet anders voor eender welk ander schepsel) hebben we beperkte middelen. We hebben een beperkt energiepakket, waarvan een deel vast zit in onze fysieke materie en de rest de fysieke materie in beweging zet. Dit betekent dat er voortdurend keuzes worden gemaakt waar en hoe deze energie gespendeerd wordt. Als we het zeer druk hebben met overleven omdat we ons in een levensbedreigende situatie bevinden, dan hebben we maar weinig interesse in het prachtige uitzicht of het weer of ons boodschappenlijstje. Met andere woorden, energie wordt geleid naar die gebieden van het leven die deze het meest nodig hebben en wanneer dit het meest nodig is. Wanneer er een overschot aan energie is - energie die niet onmiddellijk nodig is om te "handelen", energie naar buiten verplaatsen, dan zal deze energie worden gebruikt voor "waarneming", informatie naar binnen verplaatsen. Wanneer we waarnemen dan nemen we notities, en dit bedoel ik letterlijk. Het systeem slaat de waarneming op in zijn agenda; de informatie krijgt een datum en tijd. Hoe meer opgeslagen waarnemingen je hebt, bewuste of onbewuste, hoe trager de tijd voorwaarts lijkt te gaan omwille van het aantal "controlepunten" dat jouw geest moet afwerken.

Bewuste waarnemingen kunnen we opsporen. Heb je ooit niet kunnen slapen en, uiteraard bewust, naar de beweging van de klok gekeken? Hoe traag gaat dit! En toch slaap je de volgende nacht als een baby, wordt je 's nachts niet wakker en 's morgens lijkt het pas enkele minuten geleden dat je naar bed ging. In dat geval zijn er geen waarnemingspunten tijdens de diepe slaap omdat jouw geest helemaal niet bezig is met de materiële wereld. Vergelijkbaar, als we zitten te wachten op een aangename gebeurtenis, dan worden we geleid door onze verwachtingen en verwachtingen worden zeer vaak geëvalueerd. Elke keer dat de waarneming opmerkt dat onze verwachtingen nog steeds niet zijn ingelost, blijven we zitten met heel veel opgeslagen punten waardoor de tijd traag verloopt tussen het begin van onze verwachting en de vervulling ervan. Het is altijd traag en wij zijn degenen die onszelf straffen door het erop te laten lijken dat de tijd zo traag verloopt.

Als we niet langer teleurgesteld willen zijn, als we niet langer ernaar smachten tot iets naar ons toekomt, dan is het beter om de geest bezig te houden en niet toe te laten dat deze aandacht besteedt aan ons verlangen. We weten al uit ervaring dat de tijd sneller lijkt te verlopen wanneer we fysiek bezig zijn. Dat helpt zeker. Maar het probleem is dat we nu en dan een rustpauze nodig hebben, en wat dan? Dan is het meer dan waarschijnlijk dat de geest zich gaat richten op niets anders dan het "ontbrekende" ding. Er moet een betere, een meer efficiënte manier zijn om onze geest bezig te houden.

De tijd lijkt trager te verlopen hoe meer waarnemingspunten we opslaan. Deze punten ontstaan automatisch wanneer de geest het nodige gedaan heeft en tijd en ruimte heeft om waarnemingen van willekeurige aard op te slaan. Daarom kunnen we deze voorvallen verminderen wanneer we de geest bezig kunnen houden door hem andere dingen te laten waarnemen dan de evaluatie van onze situatie of de stand van onze verwachtingen. Als we dan, bijvoorbeeld, onze geest zouden richten op onze ademhaling, alleen maar om waar te nemen niet om te controleren, dan zouden we heel wat notities krijgen over de manier waarop we ademen en geen over iets anders, inclusief hoe snel of traag bepaalde ruimtes in ons leven worden opgevuld. Minder freelance waarnemingen betekent grotere gaten tussen de opgeslagen gegevens over de omgeving en daaruit volgt dat de tijd zeer snel lijkt te verlopen. Meditatie houdt niet alleen de geest bezig, maar traint de geest ook om minder notities te nemen van de dingen die mij niet echt ten goede komen. Het helpt me niet om voortdurend herinnerd te worden aan iets dat ik mis of waarop ik wacht. Ik zal er nota van nemen wanneer het er is en dan zal ik verrast zijn dat het zo snel gekomen is. Het lijkt erop dat er zo weinig tijd verstreken is en nu is alles wat ik nodig heb al hier. En dit gebeurt voortdurend! Als de geest op deze manier wordt bezig gehouden dan wordt het een rustige en tevreden geest. Op een gelijkaardige manier zien we hier dat de geest, wanneer deze op het juiste spoor wordt gehouden, steeds alerter wordt, meer en meer notities neemt - je zou kunnen zeggen zich sneller beweegt maar zonder veel golven te creëren! – en er worden minder en minder "materiële" dingen gemanifesteerd als resultaat van de beweging van de geest. De geest is inwendig bezig, veel minder geëngageerd met de buitenwereld, met de materiële wereld. Bewijs hiervoor vinden we in het vertragen van de hersengolven als rechtstreeks gevolg van meditatie. De hersenen vormen een groot deel van de materiële manifestatie van de geest.

Tijd zelf maakt deel uit van de creatie die jij ervaart, maar jouw ervaring van tijd creëer je zelf.

Hoeveel tijd jouw leven bevat maakt deel uit van de creatie die jij bent, maar hoeveel tijd jij creëert in jouw leven hangt van jou af.