Verbindingen Herstellen

Patrick Quanten

 

Als we van het feit uitgaan dat we zijn wat we geworden zijn door twee belangrijke invloeden, natuur en voeding zoals die veelal benoemd worden, dan is het ook niet vreemd dat we proberen te begrijpen hoe die uitwisseling dan wel verloopt. Wat gebeurt er precies dat een foutief functioneren van ons systeem tot gevolg heeft? Hoe kan zulke uitwisseling leiden tot ziekte? Een grote hoeveelheid wetenschappelijk onderzoek, niet in het minst de vaststelling dat de waarnemer het waargenomene beïnvloedt, toont aan dat de aanwezigheid van bepaalde omstandigheden niet leidt tot een direct voorspelbaar effect bij elk individu. De "oorzaak" van het effect is een interactie tussen het organisme en de omgeving, niet de aanwezigheid van iets specifieks in de omgeving op zich.

Elk organisme is gebouwd naar een heel individuele specificatie. Dat noemen we het natuur gedeelte van het leven. Eens dat proces voltooid is, ontwikkelt zich het organisme met zijn specifieke karakteristieken als een resultaat van een interactie met de omgeving. Dit noemen we het voeding deel van het leven. Wanneer de voeding alle noden en behoeften van het natuurgedeelte dekt dan bestaat er een harmonie in de ontwikkeling van het organisme en zal er geen ziekte zich manifesteren. Wanneer er echter frictie ontstaat tussen deze twee krijgen we een onevenwicht binnen het organisme. Dit ervaren we als ziekte. Alle ziekten zijn het directe resultaat van conflicten tussen de natuur van het organisme en de manier waarop het organisme reageert op de omgeving, de manier waarop het gevoed wordt.

Omhuld zijn door een giftig of op z'n minst niet-voedende omgeving heeft niet telkens ziekte tot gevolg. Het organisme maakt keuzes over de omgeving en het zijn deze keuzes die een direct verschil uitmaken voor de innerlijke wereld en het evenwicht van het organisme. Wanneer het angstig wordt en de omgeving als dreigend ervaart gaat de angst de innerlijke processen bij het organisme vertragen. Het kan zelfs leiden tot totale stilstand en serieuze ziekte. Wanneer anderzijds het organisme ervoor kiest om zulke aspecten uit de omgeving te negeren dan blijft de innerlijke wereld ongestoord. Dan is er geen teken van ziekte te bespeuren.

Iets aan de buitenkant de schuld geven voor jouw intern "slecht" gevoel is gemakkelijk maar het klopt eigenlijk niet. Jijzelf hebt een rol te spelen in dit hele proces. Jijzelf hebt een verantwoordelijkheid over hoe goed of slecht je functioneert en hoe jij je voelt. Maak daar gebruik van om je eigen kracht te vergroten.

Het is nu wel duidelijk dat hoe meer de omgeving verschilt van de innerlijke structuur van het organisme en dus ook van de noden van het organisme hoe groter de inspanning is die geleverd moet worden door het organisme om niet door de omgeving overrompeld te worden. Dit betekent dat hoe meer ingrijpend de omgeving verandert hoe moeilijker het wordt voor het organisme om niet ziek te worden. Wanneer we dan kijken naar het effect dat zo een sterk veranderende omgeving heeft op een groep van organismen dan noteren we een felle stijging in ziekteverschijnselen bij de individuen van de groep. Hieruit kunnen we dan al afleiden dat de omgeving waaruit de individuen gegroeid zijn erg moet verschillen van deze waarin ze zich nu bevinden. Van een evolutiestandpunt uit weten we dat uiteindelijk de groep zich zal aanpassen aan de nieuwe omgeving maar in het begin is er een hoge graad van ziekte en dood bij de leden van de groep.

Westerse autoriteiten blijven de mantra herhalen dat we nu langer leven dan de mens ooit gedaan heeft. Tezelfdertijd vragen deze overheden elk jaar opnieuw meer geld ter ondersteuning van hun gezondheidszorg, kampen deze overheden elk jaar met een stijgend aantal hospitaalopnames, met stijgende aantallen werklozen als gevolg van langdurige ziekte, met stijgende aantallen ziektedagen bij werknemers. Allemaal indicatoren dat het niet zo goed gesteld is met de volksgezondheid. Hier kunnen we in recente jaren nog aan toevoegen het feit dat een toenemend aantal kinderen niet langer lijken te passen in het schoolsysteem. Ze zijn "anders". Deze kinderen en hun opvoedingsomgeving komen niet langer overeen. Dit heeft serieuze ontwikkelingsproblemen tot gevolg voor die kinderen en een serieuze ontwrichting van het schoolsysteem. Conflict is een direct gevolg van twee werelden die niet overeen komen.

Hoe kan dit in God's naam toch gebeuren? Wel, laten we eens kijken welke informatie er nu juist opgesloten ligt in zo'n individu.

De informatie waaruit een mens gebouwd is ligt vast in de genetische code. Hierin ligt alle informatie opgeslagen waardoor de ontwikkeling van de menselijke foetus de hele universele ontwikkeling in snel tempo doorloopt, van de plantfase, naar de eier-leggende dieren toe, door naar de zoogdieren en uiteindelijk de mens. Dan brengt de menselijke fase nog informatie over om het specifieke specimen voor te bereiden op de levensomstandigheden waarin het zal terechtkomen. Dit betekent bijvoorbeeld dat mensen rond de evenaar geboren worden met een donkere huidskleur en mensen meer noordelijk of meer zuidelijk met een bleke huidskleur. Baby's die geboren worden uit mensen die in het hooggebergte verblijven zijn anders uitgerust dan deze die bij de zee leven. Stadsmensen zijn geen plattelandsmensen. Deze verschillende groepen van mensen, woestijn- of oerwoudmensen, worden geboren met andere vaardigheden en kennis, aangepast aan de omgeving waarin ze terecht gaan komen. Maar verder nog zijn er ook verschillen tussen families binnen eenzelfde leefwereld die doorgegeven worden aan de foetus. Adellijke families, muzikale families, of families waar een bepaalde vaardigheid aanwezig is over vele generaties heen (boeren, schoenmakers, bakkers, brouwers, dokters, enz.) tonen verschillen in de mentale en fysieke structuur van deze kinderen, vergeleken met anderen van dezelfde leefgroep. Ze zijn niet allemaal hetzelfde en we mogen niet veronderstellen dat ze op eenzelfde manier zullen ontwikkelen en onder dezelfde stimulatie. Mensen zijn niet allemaal gelijk en moeten dus ook niet allemaal hetzelfde benaderd worden. Als we dat toch doen, dan zullen er zeer zware gevolgen aan vast hangen voor sommige individuen omdat zij niet krijgen wat ze nodig hebben, niet de juiste aanmoediging of stimulatie die hun specifieke kwaliteiten laat ontwikkelen om uit te groeien tot de persoon die ze werkelijk zijn.

Onze werkelijke aard is, in essentie, vastgelegd. We voegen er nog een deel aangeleerd gedrag aan toe, zowel vaardigheden als reactiepatronen, hetgeen komt uit onze directe omgeving, zijnde de familie alsook de cultuur waarvan we deel uit maken. Voornamelijk benadrukken deze boodschappen dezelfde informatie die we al meegekregen hadden via het DNA en het resultaat is een heel specifiek individueel menselijk gegeven. En die zijn allemaal verschillend en die behoren allemaal tot andere groepen met andere noden voor hun verdere groei. Dus, al die informatie komt ergens vandaan, heeft een verbinding met iets dat eraan vooraf gegaan is, heeft een geschiedenis. Laten we eens van nabij bekijken wat er gebeurt wanneer we geen verbinding hebben met die geschiedenis, wanneer we afgesneden worden van onze voorouderlijke wortels.

De Natuur

Een van de dingen waar meer en meer mensen het moeilijk mee hebben om verbonden te blijven is de natuur. De meesten onder ons leven zeker geen leven meer waarin de seizoenen een belangrijke rol spelen. Onze omgeving heeft altijd de juiste temperatuur, nooit teveel wind, nooit vochtig en klam. We hebben ons duchtig afgescheiden van de planten en beestjes die dezelfde ruimte met ons deelden. Ons voedsel is ook niet meer seizoensgebonden. We kunnen eten wat we willen, ook wanneer het geen oogsttijd is voor dat gewas. Vele studies tonen aan dat het niet eten van locaal en seizoensgebonden groenten en fruit een nadelige invloed heeft op onze gezondheid en dat die invloed veel verder reikt dan deze van de inhoud van het voedsel zelf. Manipulatie van de voedselproductie en bewaring heeft een uitermate grote invloed op onze verbinding met de natuurlijke wereld. We worden afgesneden van onze natuurlijke omgeving, een omgeving die ontworpen is om ons te voeden, een omgeving die ons stimuleert en in leven houdt, een omgeving die ons verbindt met onze wortels.

De universiteit van Essex, Verenigd Koninkrijk, toonde aan in een grote studie waarbij de mentale gezondheid van vijfduizend gezinnen over een periode van drie jaar in kaart gebracht werd dat mensen die verhuisden naar groenere gebieden, weg uit de steden, een grote vermindering hadden in depressie. Voor diegenen die de omgekeerde beweging, van het groen naar de stad maakten, was er een sterke toename in depressie. Deze bevinding werd nog verfijnd door een andere grote studie die keek naar mensen in binnensteden. Waar er groene ruimten aanwezig waren hadden mensen lagere stressniveaus en waren ze minder wanhopig dan bij mensen in gelijkaardige armoedige omstandigheden zonder groene ruimte. Wetenschappers hebben ook gevonden dat mensen die regelmatig op een loopband joggen een veel kleinere reductie meemaken in gradatie van depressie dan diegenen die in de natuur gaan joggen. Alle dieren hebben een natuurlijke intuïtie over het landschap waarin zij en hun voorouders thuis horen, en dat hebben mensen ook. Onze zintuigen zijn gebouwd voor de omgeving waarin we verwachten terecht te komen. Oerwoudmensen zien en horen andere dingen dan Eskimo's. Ons afzonderen van die ingeboren verbinding heeft een nadrukkelijk negatieve invloed op onze gezondheid.

Andere Mensen

Binnen het kader van de natuurlijke wereld is uiteraard ook de verbinding met andere mensen van enorm groot belang. Professor Sheldon Cohen toonde aan dat mensen die weinig vrienden hebben en weinig sociale connecties drie keer meer kans maken om een verkoudheid op te lopen dan mensen met veel hechte verbindingen naar anderen toe. Lisa Berkman vond dan weer in een negen jaar durende studie van zowel geïsoleerde als sterk verbonden mensen dat eenzame mensen drie keer meer kans hadden om vroegtijdig te sterven. En een onderzoeker in de neurowetenschappen genaamd John Cacioppo bewees dat eenzame mensen inderdaad meer angstig waren, een lager zelfbeeld hadden, meer pessimistisch waren en bang waren dat anderen hen niet aardig zouden vinden. In een erg snugger experiment kon hij aantonen dat eenzaamheid niet enkel leidde tot depressie maar dat eenzaamheid eigenlijk depressie veroorzaakte. Mensen isoleren, mensen een gevoel geven van eenzaamheid, creëert depressie. In een ander experiment in een deel van Cook County nabij Chicago kon hij aanwijzen dat in de meeste gevallen eenzaamheid de symptomen van depressie vooraf ging.

Wanneer we naar de geschiedenis van de mens kijken wordt het al snel duidelijk dat overleven erg afhankelijk is van de kracht van de gehele groep. Het was als groep dat de mens in staat was om te overleven en enkelingen, afgestoten of verdwaald, hadden heel weinig kans om in de buitenwereld in leven te blijven. Dit betekent dat alleen gelaten worden grote angsten teweeg brengt bij het individu. Dit is dan een dwingend signaal om zo snel mogelijk zich weer aan te sluiten bij de groep. Dus, zulk instinct om niet alleen gelaten te worden, om niet geïsoleerd te geraken, was van levensbelang in een stam. Dit had het effect om een individu aan te zetten bij de stam te blijven. Deze kennis van "nood hebben aan" de stam heeft ook tot gevolg dat elk individu respect uitstraalt naar anderen binnen de stam. Het moedigt mensen aan om samen te leven en om tolerant met elkaar om te gaan omdat iedereen weet dat iedereen iedereen nodig heeft.

Sociale onderzoekers hebben aan doorsnee Amerikanen over vele tientallen jaren een eenvoudige vraag gesteld: "Hoeveel vertrouwelingen heb je?" Decennia lang was het gemiddelde aantal hechte vrienden voor de Amerikaan drie. Tegen 2004 was het meest gegeven antwoord op die vraag nul. Maar zelfs in de manier waarop families dezer dagen functioneren valt weinig "tesamen" te ervaren. Wat doen we als familie nog samen? Hoeveel tijd brengen we als familie nog samen door? Hoeveel families brengen de avond met elkaar door om samen iets te doen? Hoeveel families gaan nog samen op vakantie? Hoeveel bejaarden brengen de laatste jaren van hun leven nog samen door met hun familie?

Professor Martha McClintock splitste laboratoriumratten in twee groepen. De ene groep werd groot gebracht in afzondering in een kooi, terwijl de andere groep groot werd in groep. De isolatieratten ontwikkelden vierentachtig keer meer borsttumoren vergeleken met anderen die in groep opgroeiden.

Aanhoudende eenzaamheid zorgt ervoor dat men sociaal totaal stil valt. Men wordt meer argwanend ten opzichte van de omgeving terwijl men erg intens deze scant voor mogelijke gevaren. Dit is een noodzakelijke reactie in een eenzame situatie omdat men weet dat er niemand anders is die op de uitkijk staat en je zal waarschuwen. Om uit deze depressie en angst te geraken heb je dus meer en sterke menselijke contacten nodig. Maar, eenzame angstige mensen zijn niet de gemakkelijkste om in je buurt te hebben en ze worden veelal benaderd met oordelen en kritiek, en met de onbekwaamheid om zich in hun situatie in te leven. Wat er nodig is, is een groeiend gevoel dat je iets deelt met een ander persoon, iets dat waardevol is voor jullie beiden. Dat is het soort verbondenheid die mensen nodig hebben. Eenzaamheid gaat niet over de fysieke afwezigheid van andere mensen. Het gaat over het gevoel dat je niets deelt dat waarde heeft voor de mensen rondom je.

De recente evolutie in onze samenleving wordt gekenmerkt door het idee dat ieder in staat moet zijn om alleen te kunnen overleven. Zorg ervoor dat je nooit afhankelijk bent, zelfs niet van wie je het dierbaarst is. Jij bent de enige die je kan helpen. We hebben de maatschappij zo gestructureerd dat het een samenraapsel geworden is van geïsoleerde individuen die allemaal tot het uiterste gaan om het alleen te redden. Al snel worden we geconfronteerd met het gevoel dat dit onmogelijk is, en zeker niet wenselijk. We gaan er dood aan!

Onze moderne tijd met zijn fantastische nieuwe mogelijkheden om verbonden te zijn, om duizenden vrienden te hebben op facebook, heeft mensen geïsoleerd aan een snelheid die de mensheid nog nooit eerder heeft meegemaakt. De belofte van verbondenheid, zelfs wereldwijd, gemaakt aan een groep hopeloos eenzame mensen heeft razendsnel wortel geschoten. Het zag er inderdaad naar uit dat dit het gedroomde antwoord was voor een snel groeiend en blijkbaar niet te stoppen probleem. Maar hoe meer we er gebruik van maakten hoe meer we eraan verslaafd geraakten. De uitleg hiervoor is erg eenvoudig. We zijn vreselijk wanhopig om contacten te hebben met andere mensen en hoe meer "contact" we via deze weg maken met internet individuen hoe meer geïsoleerd we geraken. Onze "vrienden" zitten verborgen achter een scherm en tegelijkertijd blijven we wanhoopspogingen ondernemen om in het dagelijkse leven contacten te leggen die veel moeizamer verlopen dan wat het internet lijkt te bieden. De internetcontacten lopen vlotter en vragen minder inspanning. We worden dus meer en meer aangetrokken tot dat scherm. Alleen biedt het scherm bitter weinig houvast in echtheid en diepgang. En hoe meer we er niet in slagen om betekenisvolle contacten te leggen in onze reële omgeving hoe meer het gevoel van verbondenheid van ons wegglijdt. Hoe meer we ernaar smachten hoe harder we er achter aan lopen. De vlucht uit een eenzaam en angstig leven leidt ons regelrecht naar de belofte van virtuele waardevolle contacten, die verborgen liggen achter een scherm. Het is een poging om het gat van eenzaamheid dat al bestaat in het individu op te vullen waarbij de roep van de virtualiteit leidt naar de ontgoocheling en wanhoop van de verslaafde. Net als alcohol of heroïne niet het antwoord is op een bestaande depressie, zo is een internetconnectie ook niet het antwoord op een bestaande eenzaamheid.

Betekenisvolle Waarden

De maatschappij drukt de waarde van het leven en alles dat het omvat uit in geld. Het wordt zo voorgesteld alsof mensen die veel geld hebben een beter leven hebben, zich een betere gezondheidszorg kunnen veroorloven en in het algemeen gelukkiger zijn. Waarden die helemaal in een duistere achtergrond beland zijn, zijn dingen zoals tijd doorbrengen met je familie of proberen om de wereld beter te maken. Deze laatste is een goed voorbeeld van hoe autoriteiten er in geslaagd zijn om waarden die ons in onze kern raken om te buigen naar geld. Onze maatschappij is gevuld met projecten die uitstralen dat ze de wereld beter willen maken, of een deel ervan, en jouw bijdrage wordt heel erg gewaardeerd aan de hand van de hoeveelheid geld dat je afstaat. Dat is het enige wat voor die organisaties telt. Probeer hen niet te vertellen hoe ze hun gelden meer efficiënt kunnen gebruiken. Probeer hen niet te vertellen hoe ze hun organisatie meer efficiënt kunnen laten werken. Probeer hen niet te vertellen dat er andere, meer waardevolle, projecten zijn dan deze.

Ook wordt er aangetoond dat materialistische mensen, mensen die geloven dat geluk te verkrijgen valt door het vergaren van meer spul en een hogere status, veel meer depressie en angsten kennen met veel meer wanhoop en veel minder plezier.

Hoe mensen de waarde van hun leven en hun prestaties bepalen kan opgedeeld worden in twee categorieën: een is intern, intrinsieke waarden, en de andere is uitwendig, excentrieke waarden. Intrinsieke waarden laten je toe om dingen te doen enkel en alleen omdat je ze leuk vindt, en niet omdat je er iets denkt uit te halen of iets mee te bereiken. Excentrieke waarden moedigen je aan om dingen te doen waar je iets waardevols voor terug krijgt. Dat kan geld zijn, of bewondering, of seks of een hogere status en zomeer. Deze tegengestelde waarden zijn de drijfveren die ons eender wat laten doen. Dus het doet er eigenlijk niet toe wat je doet, maar wel is het belangrijk waarom je iets doet. De focus ligt hier op het al of niet bereiken van genot door je actie, het bereiken van innerlijke blijheid.

Het werd aangetoond dat mensen die hun intrinsieke doelstellingen nastreven significant meer geluk kennen, minder depressief of angstig zijn. En toch spenderen we met z'n allen zoveel tijd aan het bereiken van excentrieke doelen, van dingen die ons eigenlijk als mens niets bijbrengen. Onze hele cultuur is erop gericht om ons te laten denken dat op deze manier ons leven kan ontwikkelen. Het juiste diploma, een hoog betaalde job, promotie, het kopen van dure kleding, auto's, enz. We proberen ons goed te voelen bij het bereiken van deze doelen buiten onszelf. Tweeëntwintig verschillende studies toonden aan dat hoe meer materialistisch en excentriek gemotiveerd de mens wordt, hoe meer depressief hij wordt. Twaalf andere studies vonden een significant verband tussen materialistische mensen en een hoge graad van angst. Dit soort studies zijn nu overal in de Westerse wereld al gedaan en gepubliceerd alsook in India, Zuid Korea, Rusland en in vele andere landen over de hele wereld verspreid.

Onze maatschappij heeft de omslag gemaakt van echte waarden naar junk-waarden. Materialistische waarden zien er uit als echte waarden maar ze brengen ons niet het geluk en de blijheid die ze beloven. Ze vullen ons op met psychologische vuiligheid en onze geest wordt er door vergiftigd.

Tim Kasser en Richard Ryan toonden aan dat hoe meer materialistisch mensen werden, hoe korter hun relaties duurden en van hoe slechtere kwaliteit deze relaties werden. Wanneer je iemand waardeert vanwege het uiterlijke - schoonheid, jeugd, status, bezit - dan is het gemakkelijk om in te zien dat je alle reden hebt om hem/haar te laten vallen zo gauw iemand anders op de proppen komt die meer heeft of er beter uitziet. En datzelfde geldt natuurlijk ook andersom. Jij zult zelf ook snel de bons krijgen, voor dezelfde redenen. Je zult minder vrienden en connecties hebben en deze zullen niet lang duren. Ze hebben gewoon minder om het lijf, zijn minder betekenisvol.

Er is veel bewijs dat we het meeste plezier ervaren uit wat men een "flow" genoemd heeft. Dit zijn momenten en situaties waar we ons totaal overgeven aan dingen doen waar we echt van houden. Het is zoals een kind zich volledig verliest in het spel zonder zich daarbij vragen te stellen zoals "waarom doe ik dit eigenlijk?" of "is dit nu de beste manier om mijn tijd door te brengen?" Aan de andere kant is het zo dat je onmogelijk volledig ontspannen het moment kan beleven als je met iets bezig bent dat een specifiek effect tot gevolg moet hebben, een doel dat bereikt moet worden. En laat het nu juist dat doel zijn dat de waarde van je geluk bepaalt!

We plaatsen de "beloning" voor onze inspanning en ons leven in handen van anderen. De beoordeling door de buitenwereld over wie ik ben en wat ik gedaan heb heeft veel meer waarde dan mijn eigen innerlijke overtuiging. Proberen om de waarden van de buitenwereld overeen te laten komen met de innerlijke flow die ons toelaat om dingen te doen enkel omdat het ons een goed gevoel geeft is onmogelijk. Dus, ofwel volgen we de innerlijke flow die ons een aaneenschakeling van blije moment biedt ofwel lopen we achter de materialistische waarden aan van rijkdom, meer en betere spullen, om er achter te komen dat we eigenlijk altijd tekort schieten in het bereiken van die externe doelen. Wanneer het dan toch eens lukt om een droom in vervulling te laten gaan dan verdwijnt de euforie al heel snel. Zelfs wanneer je de rijkste man ter wereld bent mag je ongelukkig zijn en beginnen met angstig te worden want je weet dat het niet zo zal blijven. Altijd zal er wel iemand komen die het nog beter doet dan jij.

We vergeten dat we een aangeboren nood hebben om ons verbonden te voelen, om ons gewaardeerd te voelen, om ons veilig te voelen, om te voelen dat we een verschil maken in de wereld, om ons zelfstandig te voelen, om te voelen dat we in iets uitblinken. Geen hoeveelheid materie gaat me een blijvend goed gevoel geven over mezelf. En toch vertelt de reclame industrie mij juist dát, keer op keer. Het doel is me ervan te overtuigen dat ik specifieke dingen nodig heb om gelukkig te zijn, zelfs om te kunnen functioneren, om iets in het leven te betekenen. Het legt een verbinding naar onze diep gewortelde innerlijke noden en vult ze met junk. Eens onze geest helemaal doordrongen is met deze gedachten als zijnde de antwoorden op onze vragen dan gaan we de rest zelf invullen, telkens opnieuw, in de overtuiging dat we wel weten hoe we aan onze basisnoden moeten voldoen. Wij zelf blijven de aangeleerde boodschappen van de omgeving herhalen. Reclame is een uitermate efficiënte manier om mensen te scheiden van hun innerlijke stem. Boodschappen blijven herhalen, zoals advertenties doen, vult ons met wat die buitenwereld wil dat we geloven en we beginnen onze eigen observatie in twijfel te trekken, onze eigen ervaringen niet meer te geloven, onze eigen gevoelens te kleineren.

Betekenisvol Werk

Het kiesbureau Gallup stuurde tussen 2011 en 2012 een vragenlijst de wereld in om na te gaan wat de mensen over hun werk vonden. Er werd informatie verzameld van werknemers uit 142 landen. De resultaten waren dat 13% aangaf volledig geëngageerd te zijn in hun werk, 63% was niet geëngageerd te zijn en 24% was actief gedisengageerd. Met andere woorden, 87% van de werknemers gaf aan dat ze allesbehalve warm liepen voor hun job. Ze hadden geen connectie met hun job. Dan doemt de vraag op, "En hoe beïnvloedt je werk je gezondheid?"

Michael Marmot bestudeerde mensen als ambtenaren werkten voor de Britse overheid. Deze groep van werknemers is erg homogeen. Ze zijn niet arm. Ze leven niet in armmoedige omstandigheden. Ze zijn niet fysisch bedreigd. Ze hebben allemaal een kantoorbaan. Het Britse ambtenarenbestand wordt opgedeeld in verschillende lagen gebaseerd op hun salaris en de verantwoordelijkheid die ze dragen. Na jarenlange intensieve interviews vond het onderzoeksteam dat de mensen aan de top vier keer minder kans maakten op een hartaanval, ook al hadden ze meer verantwoordelijkheid en was hun stressniveau veel hoger.

In een verdere studie werd er gekeken naar mensen binnen dezelfde laag van het ambtenarenbestand. Toen bleek dat mensen die een zekere controle hadden over hun werk een heel deel minder last hadden van depressie en minder emotionele onrust vertoonden dan mensen die weinig controle hadden over hun werk.

Stress op het werk kan nu geherdefinieerd worden als werk dat monotoon is, saai, zielloos tegenover werk dat gepaard gaat met veel verantwoordelijkheid. Hoe we leven kan ons depressief maken. Niet opgemerkt worden in je werk is vernietigend. Een gebrek aan evenwicht tussen inspanning en beloning leidt tot stress en kan een depressie veroorzaken. Betekenisvol werk betekent dat het een waarde moet hebben voor jou. Je moet het gevoel hebben dat je iets bijdraagt tot je omgeving en, bij uitbreiding, jouw omgeving zal moeten aantonen dat je een verschil maakt. Alleen op die manier kan je de energiestroom van jezelf naar de omgeving toe blijven onderhouden zonder dat het vat leeg geraakt. Het is het geluk dat binnen in jezelf gecreëerd wordt dat ervoor zorgt dat er energie opgewekt wordt, die je dan in je omgeving kan blijven investeren. Je moet in je werk geëngageerd zijn om gelukkig te kunnen zijn en jouw omgeving moet blij zijn met het werk dat je levert.

Het Verleden en de Toekomst

Gedurende ons hele leven veranderen onze noden voortdurend en we zouden het dan ook normaal moeten vinden dat we onze omgeving daaraan aanpassen. Dat betekent dat in een andere fase van ons leven we misschien met andere mensen in contact zouden willen treden of een andere job zouden willen doen. Bepaalde zaken zijn relatief gemakkelijk om aan te passen in ons leven maar met andere dingen lijken we vast te zitten. Hoe bepalen gebeurtenissen uit het verleden hoe we vandaag naar onszelf kijken?

In een onderzoek van Dr Vincent Felitti en Dr Robert Anda (The Adverse Childhood Experience Study) werd aangetoond dat voor elke traumatische ervaring die iemand meegemaakt heeft als kind de kans groter en groter wordt om depressief te worden als volwassene. Als je zes traumatische gebeurtenissen hebt meegemaakt heb je vijf keer meer kans om depressief te worden als volwassene vergeleken met iemand die er geen heeft meegemaakt. Wanneer dit er zeven zijn dan stijgen de kansen naar 3.100% voor een zelfmoordpoging als volwassene. Het werd ook snel duidelijk dat emotionele trauma's veel belangrijker waren in het veroorzaken van depressie dan gelijk welk ander trauma, inclusief seksuele mishandelingen. Deze trauma's leiden ook tot fysieke manifestaties van ziekten zoals obesitas en verslaving.

Het ziet ernaar uit dat de meesten van ons juist de dingen die ons traumatiseerden blijven opzoeken. Daar zit niet dadelijk een logica achter aangezien we toch met man en macht daar van weg willen. Waarom worden zoveel mensen die als kind gewelddadig behandeld zijn, als volwassenen naar zelf-destructief gedrag geleid? Als kind heb je niet de macht om je omgeving te manipuleren naar wat je zelf nodig hebt en eigenlijk heb je als kind ook geen echt begrip van wat je nodig hebt. Je bent simpelweg het slachtoffer van je omgeving. En hier is de keuze die je hebt als slachtoffer: je kan ofwel voor jezelf uitmaken dat je geen macht kan uitoefenen op de situatie en dan onderga je het met volle overgave, of je kan jezelf ervan overtuigen dat wat er met je gebeurt op een bepaalde manier je eigen fout is. Dit laatste geeft je een zekere macht over het gebeuren. Wanneer het jouw fout is dan heb je invloed op het gebeuren. Je kan er iets aan doen! Jezelf de schuld geven van je kinderlijke trauma's beschermt je tegen geconfronteerd worden met je eigen kleinheid en zwakheid. Als het jouw fout is heb je een soort controle over de situatie.

Maar als jij verantwoordelijk bent voor de pijn die je aangedaan wordt dan betekent dat ook dat jij, op een bepaalde manier, dit verdient. Je moet dan wel iets verkeerd gedaan hebben! Wanneer jij als kind gelooft dat je verdient om gestraft te worden en om niets waard te zijn dan ga je als volwassene ook niet anders kunnen denken.

De enige manier voor iemand met die geestesgesteldheid om af te wijken van dat pad is om afstand te creëren tussen de kindervaringen en het volwassen leven dat hij of zij wil leiden. Het aanvaarden van je eigen bijdrage, je eigen keuzes, tot je ervaringen als volwassene is noodzakelijk alvorens je kan beslissen dat je zo niet langer wilt leven, alvorens je kan beseffen dat je er zelf iets kan aan doen. Beslissingen van vroeger kunnen herzien worden.

In 2016 kwam voorpaginanieuws in Canada onder de aandacht van een psychologie professor genaamd Michael Chandler. In één bepaald reservaat op één bepaalde nacht pleegden elf Inheemse Indianen zelfmoord. Dit was het toppunt van een trend die al bezig was sinds de jaren negentig. Professor Chandler nam nota van het feit dat in de helft van de bestaande reservaten er geen enkele zelfmoord voor kwam en dat in de andere helft er een hoog percentage aanwezig was. Nu was het zo dat over tientallen jaren sommige van deze bevolkingsgroepen de beperkingen opgelegd door de regering hadden aangevochten en dat ze erin geslaagd waren om enige controle over hun leven terug te vorderen. Sommige groepen hadden weer controle over hun traditionele gronden, hadden hun eigen taal opnieuw leven ingeblazen en hadden controle over scholen, gezondheidszorg en politie. Er bestaat nu een grote kloof tussen groepen Inheemse Indianen die nog steeds volledig onder de controle van de Canadese overheid vallen en diegene die de vrijheid hebben bekomen om aan de heropbouw van hun eigen cultuur te werken. Het onderzoek wees uit dat gemeenschappen met veel controle de laagste zelfmoordcijfers hadden en gemeenschappen met weinig controle de hoogste cijfers hadden. Geen controle hebben over je eigen toekomst voedt de zelfmoordcijfers. Het gevoel van een positieve toekomst vormt een bescherming voor het individu.

Over bijna de hele Westerse wereld zijn mensen geplaatst in een "toekomstloze" positie. Meer en meer mensen werken in een atmosfeer van onzekerheid. Zowat 20% van de werkende mensen in Duitsland en in Amerika hebben geen jobcontract maar werken van shift tot shift. Dit werd eerst duidelijk voor mensen in de lage looncategorieën maar al snel is het fenomeen hoger de ladder op geklommen. Tegenwoordig is het zo dat vele middenklas werkende mensen zich van taak tot taak voortslepen zonder garanties op blijvend werk. Het wordt werken als "zelfstandige" genoemd. De droom van een stabiele toekomst drijft langzaam weg van ons allemaal en dat veroorzaakt veel spanning, angst en depressie bij zovele mensen.

Het gevoel dat je een toekomst hebt, dat je weet dat je morgen ook nog een plaats hebt in de wereld, dat je een waardige rol gaat spelen in de toekomst, is een essentieel deel van je gezondheid vandaag. Het verwijderen van iemands hoop op een toekomst vernietigt dat leven. Dus moet ieder van ons ervoor zorgen, eraan werken, dat de hoop op een goede toekomst levend gehouden kan worden voor ieder van ons. Rampscenario's creëren geen geluk!

Ter Conclusie

Meer en meer bewijsmateriaal stapelt zich op over een verband tussen onze gezondheid en de omstandigheden van ons leven. Meer specifiek nog, de link die we allemaal hebben met onze verschillende wortels, onze achtergrond en geschiedenis, heeft een belangrijke invloed op het houden van een gezond evenwicht in het leven. Sommige van die verbindingen hebben we geïdentificeerd als zijnde,

• de natuurlijke wereld, en in het bijzonder die waar we uit voortgekomen zijn
• andere mensen
• betekenisvolle waarden
• betekenisvol werk

Hoe beter we contact kunnen houden met deze verbindingen hoe beter het evenwicht gaat zijn dat we kunnen vasthouden in het leven. Voor allerhande redenen worden we afgesneden van onze wortels door het soort leven dat we nu leiden en dat heeft onmiddellijk een negatief gevolg op onze gezondheid. Het is van veel minder belang dat we de specifieke redenen kennen. Noch moeten we alle details van de ziekmakende invloeden kennen. Het allerbelangrijkste is de wetenschap dat we deze ontaarding op een positieve manier kunnen aanpakken.

Als een individu kan ik beslissingen nemen die mijn leven terug sturen in de richting van het herstellen van de verbindingen naar elk van de wortels toe.

Ik kan beslissen om meer aandacht te besteden aan de natuurlijke wereld en om waar mogelijk mezelf meer open te stellen om deze informatie te assimileren.

Ik kan beslissen om me te omringen met mensen die me ondersteunen en krachtiger maken.

Ik kan beslissen om meer aandacht te schenken aan innerlijke waarden dan aan materiële prul die mij aangesmeerd wordt als het in vervulling gaan van mijn droom van gelukkig zijn.

Ik kan beslissen om voor een job te gaan waar ik mij voor kan engageren; een baan die mijn leven vult met vreugde en trots.

Ik kan beslissen om traumatische ervaringen uit het verleden los te laten en om wat controle te hebben over mijn eigen toekomst.

 

Ik ben geen slachtoffer van mijn omstandigheden.

Ik kan mijn omstandigheden gebruiken om weer contact te leggen met de essentie van mijn leven en met de voeding die een levend wezen nodig heeft.

Ik kan mezelf kracht geven door deze herverbinding en het hersteld evenwicht in mijn leven, hetgeen gezondheid, geluk en overvloed, een enorme rijkdom in mijn leven, voor gevolg zal hebben.